“…nuk do të përjashtohet asnjë qytetar shqiptar nga konkurimi mbi bazën e hamendësimeve, opinioneve, por vetëm mbi bazën e fakteve dhe provave sipas ligjit” – është kjo një prej frazave të deklaratës së kryetarit të PD-së, Lulzim Basha, dhënë pas arritjes së konsensusit të reformës në drejtësi.
Sipas asaj çfarë lexohet literalisht, me reformën e re, çdo shqiptar mund të shkojë e të konkurojë për t’u bërë gjykatës apo prokuror, dhe jo vetëm ata që janë juristë të diplomuar, apo që pritet të diplomohen.
Kjo gafë e Bashës vjen si rrjedhojë e një ligjërimi të tejngopur nga fraza të thata, të klieshizuara dhe dogmatike.
Dhe vjen një moment që kjo pikë e dobët, e paaftësisë për të qenë më real, më i natyrshëm, më pak aktor në prezantimet publike, ndonëse ai vetë mund ta konsiderojë pikë të fortë, të tradhëton, duke nxjerrë xhevahire të tilla.
Ndërsa një sëmundje që i bashkon të gjithë politikanët shqiptarë në ligjërim, është tendenca për t’i aneksuar të gjithë shqiptarët në terma absolutë. Pothuajse si Rama, si Meta si Basha, si Berisha, e si Nano dje, frazat “të gjithë shqiptarët”, “shqiptarët kudo që ndodhen”, “çdo shqiptar”, i kanë në majë të gjuhës për çdo rast, duke ia atribuar kauzave politike që përfaqsojnë. Njëri-tjetrit nuk i lënë asnjë dhe asnjëherë, kokër shqiptari. /tesheshi.com/
