Disa studio sportive të televizioneve shqiptare kushtuar europianit të Francës, janë shndërruar në lokale fshati a lagjeje, ku klientela shfaqet si një përpjekje individuale për të treguar specialistin e kompetentin në futboll, sigurisht duke u ngrënë me fjalë në një kakofoni frazash.
E vetmja studio që ka ruajtur një profil profesionist, është ajo e RTSH-së. Të gjithë të ftuarit janë të lidhur direkt me futbollin, i përkasin asaj fushe, dhe sigurisht që nuk do i hasësh tjetërkund. Por këtu qëndron paradoksi. Fushëveprimi dhe fushëintepretimi i tyre, është pushtuar dhe nga ndoca ta apasionuar, që për një moment të caktuar e shohin veten si specialist.
Fenomeni Kaç Çaushi
Po, është një fenomen më vetë. Nëse ndokush nuk do e njihte Kastriot Çaushin si aktor, pra njeri të botës së artit skenik e filmik, do e merrte padyshim për ndonjë ish-futbollist. Jo se vërtet është aq kompetent, porse rreket me një guxim tipik shqiptar të shfaqet i tillë. Edhe nëse vërtet do e rezervonte një talent në këtë fushë, fakti që ai nuk do e lejonte, fjala vjen, Çim Muçën që të diskutonte me kompetencë në një festival filmi, mjafton që ta detyrojë veten të tërhiqet paksa.
Fajin e ka spektakli
“E konceptuar si një spektakël” – ishte kjo fraza stereotipe që thuhej njëherë e një kohë, aty nga vitet `90-të, për çdo aktivitet artistik. Dhe ndonëse si produkt verbal është zhdukur nga qarkullimi, mbetet praktika për t’i shndërruar studiot ku diskutohet për futbollin si shfaqje sepktakli. Por futbolli, edhe pse ofron spektakël, e po ashtu për këtë shkak është dhe sport popullor, nuk do të thotë se është dhe qesharak. Përkundrazi, është një lojë tejet serioze, derisa ka dhe jo pak dramë brenda.
Por ç’ndodh? Nëpër studio ftohen lloj-lloj gallataxhinj e çupërlinash, që nuk dihet se ç’arsye e hollë i sjell aty. Dhe ndodh që duke patur përballë atë që vërtet ka arsye për të qenë aty, mes tyre të plas një debat tipik nga ato të lokaleve të katundit, që zakonisht përfundojnë me karrige kokës ndaj shoqi-shoqit.
Rasti më flagrant qe ai i paradisaditëve në studion sportive të Top Channeli-t, ku deputeti Fidel Ylli, sidozot njeri i sportit, u përla me zëëdhënësen e PD-së, e cila edhe aty, iu shkrep të akuzonte qeverinë për korrupsion(!).
Ndërsa një natë më parë, studioja e Neës 24, morri po të njëjtën përmasë qesharake me prezencën e një aktori humori e një politikani, që edhe pse figura publike, nuk kanë asnjë tagër për të folur e ngritur zërin për futboll, derisa të njëjtin zell mund ta kenë dhe qindra e mijra të tjerë.
Mirë që ende nuk kemi një futboll dinjitoz, por së paku të kemi media serioze që e trajton futbollin seriozisht, e jo të konceptuar si një spektakël. /tesheshi.com/
