Eshtë 8 Marsi, Dita Ndërkombëtare e Gruas dhe të gjithë në vendin tonë janë përfshirë nga festimet tradicionale që nënkuptojnë një drekë ose një darkë në ambiente festive me një nga njerëzit më të dashur në jetën e kujtdo që është nëna.
Por në fund të fundit çfarë na ofrohet tjetër përveç kësaj? Ka ndonjë variacion? Ndonjë larmishmëri? Çfarë mund të bëjmë tjetër përveç se të shijojmë një kafe apo një drekë/darkë në praninë e prindit tonë?
A mund ta çojmë atë në një sallë teatri për të parë një shfaqje të bukur? Ah po, harruam, në Shqipëri nuk është se ka shumë të tilla. Edhe ato pak salla që janë, në shumë shfaqje rrinë gjysmë plotë. Ose ndoshta publiku ynë nuk është i mësuar me to apo nuk është kultivuar mjaftueshëm për ti vlerësuar…! Kush e di?
Por çfarë mund të themi për paraqitjen e tyre të brendshme e të jashtme, pa u futur shumë në anën profesionale apo të zgjedhjes së temave, sepse të rrimë shtrembër e të flasim drejtë, artistët e aftë nuk është se na mungojnë. Ajo që shpesh e konsiderojmë si “paraqitja e jashtme” është shumë e rëndësishme dhe është ndoshta një nga elementët kryesorë që bëhen shtysë e publikut drejt artit.
Në Shqipëri ambientet e sallave të operave apo teatrove vijojnë të qëndrojë në nivele diku tek mesatarja, pavarësisht përpjekjeve të shumta të bëra nga drejtues të ndryshëm për ti përmirësuar ato. Po ju tregojmë disa prej ambienteve ku artistë të ndryshëm ftojnë publikun nëpër botë ti ndjekë e ti duartrokasë.
Si thoni, do t’ju bënte zemra të duartrokisni fort në një sallë të tillë? Normalisht, asnjëra prej tyre nuk gjendet në Shqipëri. Ndodhen në Paris, Barcelonë, Londër, Sidnei, Birmingam etj. Ëndërrojmë ta kemi një të tillë në Shqipëri…!
