Ky është një prej qindra lypsarëve që këto ditë dynden drejt zonave me prani të madhe pushuesish.
Konsiderohet se është një stinë e begatë dhe për ta, ku dora e shtrirë profesionalisht, shoqëruar me lutje rutinore të bëra shprehi-zanati, merr qindarka të dhëna më shumë se nga humanizmi, nga një “heqje qafe” prej qëniesh që të ngjiten e s’shqiten.
Është ndër ata fenomene sociale ku askush nuk ndërhyn.
As kur është fjala për cilësi turizmi, pasi ushtria e lypsarëve ka më së shumti ata në shënjestër për “zhvatje” nën zërin e përvajshëm, rregulluar në regjistrin e duhur për të ta këputur shpirtin.
Dhe në fund, e dhimbshme është jo varfëria e tyre, as katandisja në lypës, por skllavëria në ushtrimin e këtij zanati, diktuar nga ndokush që kushedi se ku bredh për qejfe hipur mbi ndonjë kale race mbi katër rrota. /tesheshi.com/
