Nga Ermir Hoxha
Në parlamentin e së enjtes ndodhi divorci politik i radhës, kur një apo disa deputetë ndryshojnë status: largohen nga grupet parlamentare përkatëse duke vendosur o të jenë të pavarur o të kalojnë në tjetër grup.
Ishte Ben Blushi ai pra që së bashku me kolegen Mimoza Hafizi u larguan nga PS e natyrisht nga grupi i kësaj partie.
Dhe për herë të parë ndodhi që një deputet, siç Taulant Balla, t’u kërkojë atyre që në emër të moralit politik të dorëzonin mandatin.
Po vetëm në emër të moralit politik, pasi ligjërisht ata, sipas statusit ligjor që u jep KQZ-ja në dhënien e mandatit, janë vetëm deputetë, pavarësisht se cilës parti dhe pavarësisht konvertimeve që mund të bëjnë gjatë legjislaturës. Pra, çështja mbetet vetëm morale.
Dhe nuk ka ndodhur që, edhe pse deputetët e larguar nga grupet respektive e kanë bërë këtë gjest në emër ta moralit të tyre politik, ta kenë vijuar më pas këtë aksion promovues morali edhe me sakrificën e heqjes dorë nga mandati, për t’u rifitur në garën e rifitimit të tij me moralin e papërlyer nga ai i partisë nga e cila kanë ikur.
Nuk ka ndodhur kjo as me Ngjelën e as me Gilman Bakallin (e ndjerë tashmë) në vitin 2006 që dolën si të pavarur; nuk ka ndodhur sigurisht as me Kastriot Islamin apo Asllan Dogjanin në 2013-ën që kaluan tek PD-ja; nuk ka ndodhur as me Mesila Dodën muaj më parë që kaloi tek PDIU-ja, e që nuk ka gjasa të ndodhë as me dyshen Blushi-Hafizi.
Por në emër të një kontrate morale me partitë e tyre respektive, ata duhej ta dorëzonin mandatin, edhe pse nuk kanë detyrim ligjor apo statutor. Kështu, morali i tyre do ishte më i plotë e besueshmëria ndaj kredos më e madhe, derisa do paguhej me çmimin e lartë të mosqënit deputet. /tesheshi.com/
