Ka qenë gjithmonë synimi i njëriut që të arrijë t’i kuptojë sinjalet pararendëse të një termeti. Por deri më sot asnjë lloj parashikimi i dridhjeve sizmike nuk mund të konsiderohet i sigurtë.
Megjithatë, që në kohën e Greqisë së lashtë disa ndryshime të papritura në sjelljen e kafshëve janë vënë re pak para ndodhjes së një termeti. Një rastësi? Me shumë gjasa jo. Në vitin 1976, pak para termetit në Fiulli të Italisë, një banor i zonës kishte vënë re kanarinën e tij, e cila zakonisht ishte shumë e qetë, që kishte filluar të rrahte krahët fort në hekurat e kafazit duke kërkuar të dalë. Vetëm pak minuta më pas ndodhi termeti.
Edhe në Kinë, në filllim të shekullit, sjellja e një grupi derrash vuri alarmin në mesin e popullsisë. Në vitin 2009, në San Diego, para termetit një numër i madh kallamarësh të Humbolt-it, specie që jetojnë në thellësitë e mëdha të oqeanit, dolën në plazh.
Duke iu kthyer edhe njëherë Kinës, në vitin 1975, pak para një termeti shkatërrues, disa gjarpërinj dolën nga strofullat e tyre duke u përballur me të ftohtin dimëror i cili i vrau. Por rasti i Aquillas në Itali ka habitur shumë vetë. Një grup studiuesish teksa studjonin një koloni bretkocash, vunë re se kafshët krejt papritur braktisën pellgun e tyre me ujë. Kjo ndodhi vetëm pak ditë para termetit.
Në këtë rast energjia e çliruar nga presioni ndërmjet shkëmbinjve ka modifikuar përbërjen kimike të ujit duke i detyruar bretkocat të kërkojnë një vend tjetër. /tesheshi.com/
