Nga Ylli Pata
Nuk kishte as një vit që ishte fituar zgjedhjet dhe në dorë Edi Ramës i vjen një kartë e madhe.
Mund të shkatërronte në Shqipëri, arsenalin kimik të Bashar Al Asadit dhe Shqipëria mund të kthehej në një qendë e fuqishme amerikane, ku do të shpërndaheshin fonde marramendëse që u fol për 3 buxhete në vit etj.
Shqipëria dhe Ballkani do të “gozhdoheshin” që atëherë si baza ushtarake amerikane duke hequr çdo shans rus për t’u afruar në rajon.
Sekretari Amerikan i Shtetit, John Kerry i tha Ramës që po t’i thoshtë “Po” propozimit amerikan, ai do të vinte direkt në Tiranë.
Kryeministri i kishte thënë në fakt një “Po” parimisht, por jo në publik. Por ajo doli sheshit një ditë dhe në rrugë dolën si papritur grupe të mëdha njerëzish që arritën të organizonin dhe “protestën e parë anti-amerikane” në 20 vjet pluralizëm, ndonëse e servirur si anti-kimike, apo politikisht si anti-Rama
Ilir Meta, doli e tha që “Shqipëria s’ka shpatulla ta mbajë këtë peshë”.
Ben Blushi e cilësoi marrëzi. Opozita, siç ja do puna e siç nuk përton në të tilla raste, doli në sheshe duke ofruar spektaklin e saj kundërshtues.
Të gjithë frikësoheshin se Edi Rama do të bëhej i plotpushtetshëm dhe mund të shkërmoqte të gjithë rivalët e kundërshtarët duke pasur një superbuxhet.
Por Rama doli e foli para njerëzve, mu kur ishte shpallur tubimi final i tyre për të hyrë në Kryeministri, duke deklarmuar një “Jo”për planin e kërkuar nga SHBA.
Ambasadori i atëhershëm amerikan, Aleksandër Arvizu, akuzoi Lulzim Bashën se ka luajtur keq, se madje u tregua jo i besës. Ndërkaq u shpreh i zhgënjyer edhe nga Edi Rama.
Kryeministri përjetoi dy vjet “thatësirë marrëdhëniesh” me amerikanët për të ardhur në fillim të 2016, kur John Kerry hapi serinë e vizitave të nivelit të lartë.
Edi Rama shkoi më pas në Shtëpinë e Bardhë dhe u prit nga Obama e Biden. Me t’u kthyer në Tiranë LSI shpërthente duke denoncuar skandale qeveritare.
Në samitin e NATO-s në Varshavë, Edi Rama pozoi sërish me Obamën, ndërsa në Shqipëri, Berisha dhe Meta kundërshtojnë fuqishëm duke kërcënuar kreun e PS-së se do ta lënë në rrugë, do ta rrëzojnë nga pushteti, madje në Parlament, me një mocion mosbesimi.
Një koment i një media shumë pranë LSI-së e konsideronte Ramën n jë “rob lufte” pasi i ishte dorëzuar Bashës dhe si i tillë duhet trajtuar.
Mero Baze foli për fundin e koalicionit PS-LSI.
Erjon Braçe, numri dy i grupit parlamentar të PS-së doli më hapur: “kemi më shumë vota kundër reformës se sa pro saj në Kuvend. T’i drejtohemi popullit, ky Kuvend duhet të ikë”.
Por çdo të bëjë Edi Rama këtë herë?! Si me armët kimike ku shpalli kapitullimin me një fjalim mallëngjyes?!
Ndryshe nga ajo kohë, ai vërtet ka të njëjtët njerëz kundër, por si asnjëherë, një lider shqiptar ka pro tij aleatët më të fuqishëm ndërkombëtarë: Barack Obamën, Angela Merkel, Rexhep Tajip Erdogan dhe Matteo Renzin.
Një logjikë e thjeshtë të çon në përfundimin se këta faktorë të fuqishëm ndërkombëtarë nuk japin një mbëhtetje, ashtu qesim, por bëhet fjalë për një politikë të mirëfilltë, me interesa të mbi dhe nëndheshme.
Por si do ta përdorë Edi Rama këtë kartë plus që realisht e humbi me armët kimike?!
Mbetet për t’u parë në ditët në vazhdim, për të dalluar gjithashtu më qartë se sa vendimtarë janë të huajt për zhvillimet shqiptare. Nga ky rast, fare mirë mund të mësohet një leksion nga politika.
Nuk ka fare kohë. 21 korriku i bie pas një jave. Ilir Meta dje në Kuvend nuk e shpalli madje fare se kur do të jetë séanca e ardhshme, por vetëm deklaroi: “do t’ju njoftojmë për seancën në vazhdim…”. /tesheshi.com/
