Vetëm ndonjë konvertim i Ramës nga katolizmi në hebraizëm mund ta shpjegojë një veneracion deri në venerim të tij karshi Izraelit apo qeverisjes sioniste, ku së fundi shpalli si “lajm të mirë” krijimin e një linje direkte fluturimi mes Tiranës dhe Tel Avivit. Pak ditë më parë, do ishte pjesëmarrës në festën e Hanukka-s, si dhe do priste një rabin, për të kumtuar bashkë me të realizimin e një muzeu të hebrenjve në Shqipëri, i cili do jetë në Vlorë. Dhe ndër shumë akte prej puthadori të Izraelit, ka veçuar gjuha dhe qëndrimi ndaj asaj çfarë ndodh në tokat palestineze, duke mbajtur anën e pushtuesit, më shumë se kaq, anën e gjaksorëve, deri gjenocidalëve, me deklaratën e “super te drejtës” izraelite për t’u vetëmbrojtur, pra duke i shtuar paturpshëm dhe një “super”, një prej tezave më të ndyra në historinë e botës, që vetëm më të pa dinët e pa imanët e globit mund ta sajojnë.
Në lajmin për linjën e re ajrore Shqipëri-Izrael, veçojnë superlativat e tij për presidentin e Izraelit, atë që ishte para pak muajsh në Tiranë. “Faleminderit, një njeriu të jashtëzakonshëm, një lideri frymëzues dhe mikut tim të dashur Isaac Herzog…”, shprehet Rama.
Pas kësaj, vjen natyrshëm përpjekja e sforcuar për të pikasur a konstatuar se ku e ka të jashtëzakonshmen ky njeri, ku e ka frymëzuesen?!
Isaac Hercog është një sionist tipik. Mjafton që ai po ushqen me qëndrimet e tij si president atë që po ndodh në Gaza, një ndër faqet më të turpshme të historisë njerëzore, ku ata, hebrenjtë sionistë, po masakrojnë një popull të tërë, pasi e kanë dehumanizuar në mënyrën më naziste të mundshme. Le të na tregojë Rama për ç’arse na qenka i jashtëzakonshëm kjo figurë, apo dhe frymësuese, ku askush nuk i referohet për asgjë, të thënë apo të bërë. Do qe i tillë nëse do kishte qenë kundrarrymë sadopak, por kjo s’mund të ndodhë. Ai është president i një shteti gjakatar, në ditët më të zeza të tij që nga krijimi, pa u dalluar kurrë si njeri që do drejtësinë, paqen, bashkëjetesën, që investohet për to. Kështu që ato që thotë Rama për të janë profka, sajesa të një servilizmi të pështirë, i cili mund të justifikohej në një marrëdhënie politike normale, por jo në një kohë kur shteti që ky njeri e udhëheq si president vret pa mëshirë gra e fëmijë. Edhe sikur të mos qe kjo, mëngjesin e trishtë të 26 majit 2019-të, kur shihte nën trishtim dhe me lot në sy se ç’hata kishte bërë tërmeti i mesnatës, nuk foli në telefon me Hercogun, si njeriu ku mund të merrte mbështetjen e menjëhershme për ndihmë, por me presidentin Erdogan. Sepse nuk është Izraeli ai që i është bërë krah atij, qoftë dhe me një vepër të vetme publike, me një ndihmë vëllëzarore apo investim, por Turqia. Dhe Turqia nuk është e tillë që të nxjerrë gjuhën nga pas, tallet me ty, sidomos kur e vetëçnderon veten në servilizëm e nënshtrim. I tillë është Izraeli. E ka në gen këtë maskarallëk njerëzor, në karakter…/tesheshi.com/
