Një pjesë e shkencës vijon të ushqejë teorinë darviniane të njeriut të prejardhur nga majmuni, edhe pse te një pjesë tjetër e saj kjo teori pothuajse ka rënë. Jo thjesht që dhe etikisht është e papranueshme ta trajtosh njeriun si një ish-majmun, por se dhe shkencërisht nuk qëndron, paçka se kjo tezë u morr për e mireqenë pas Revolucionit Borgjez Francez, famëkeq në shumë aspekte sipas një linje kritike të historiografisë botërore. Më e pakta, nga ky revolucion buroi ateizmi, i ushqyer nga teza e njeriut nga majmuni, që dhe për vetë Darvinin qe një hiptezë e jo definicion shkencor.
Dhe po nga Franca, atdheu i ateizmit botëror, shihni se ç’buron së fundi:
“Një nga paraardhësit më të vjetër të njohur të njeriut, Sahelanthropus tchadensis, fosilet e të cilit u zbuluan në Çad në rajonin Sahel të Afrikës, në jug të Saharasë, zakonisht ecnin me dy këmbë kur ishin në tokë, rreth shtatë milionë vjet më parë. Ky është përfundimi i shkencëtarëve që bënë një analizë të re të kujdesshme anatomike të fosileve të gjymtyrëve të sipërme dhe të poshtme të saj”, thuhet në një hulumtim të fundit.
Raportimi i hulumtimit vijon si më poshtë:
“Përvetësimi i bipedalizmit konsiderohet një hap vendimtar në evolucionin njerëzor. Deri më sot, për shkak të mungesës së fosileve adekuate, shkencëtarët nuk janë pajtuar saktësisht se si dhe kur filloi ecja me dy këmbë dhe jo me katër që paraardhësit tanë përdornin kur jetonin në pemë. Hulumtimi i ri përforcon besimin se kalimi në bipedalizëm ka ndodhur mjaft herët në histori.
Studiuesit nga Franca, Çadi dhe Etiopia, të udhëhequr nga Frank Guy i Universitetit Francez të Poitiers dhe Qendra Kombëtare Franceze për Shkencën (CNRS), të cilët bënë publikimin përkatës në revistën Nature, analizuan një femur dhe dy kocka të parakrahut të gjetura në rajonin Toros-Menala të shkretëtirës Djurab të Çadit, ku njeriu Sahelian u zbulua në 2001.
Analiza fillestare e një kafke pothuajse të plotë (e cila u pagëzuar Tumai që do të thotë ‘shpresa e jetës’ në gjuhën vendase) kishte dhënë prova të bipedalizmit. Studimi i ri i fosileve të gjymtyrëve të gjetura në të njëjtën zonë (por e pamundur për t’u konfirmuar si Tumai) çoi në përfundimin përfundimtar të bipedalizmit. Në të njëjtën kohë, anatomia e eshtrave të saj tregon se ky paraardhës i yni i lashtë kishte ruajtur aftësinë për të qenë katërkëmbësh dhe mund të ngjiste shpejt pemët si majmuni.
Shkencëtarët arritën në përfundimin se paraardhësit tanë të hershëm evoluan aftësinë për të ecur me dy këmbë herët, menjëherë pas ndarjes midis njerëzve dhe shimpanzeve që morën rrugë të ndryshme evolucionare (që ndodhi 7 deri në 10 milionë vjet më parë), por ruajtën aftësinë anatomike për t’u ngjitur shpejt në pemet.
Disa milionë vjet pas Sahelianit, një tjetër prej paraardhësve tanë, Australopithecus, e kishte përsosur tashmë bipedalizmin, duke ruajtur gjithmonë aftësinë për t’u bërë katërkëmbësh në pemë. Vetëm me shfaqjen e gjinisë Homo, paraardhësit tanë ndaluan përgjithmonë përdorimin e krahëve si këmbë dhe qëndruan përfundimisht dhe ekskluzivisht në dy këmbët e tyre”, thuhet në hulumtim.
Dhe ky përfundim vjen hamendjeve e jo bindjeve shkencore, ku mjafton kjo qasje kontrakditore:
“Analiza fillestare e një kafke pothuajse të plotë (e cila u pagëzuar Tumai që do të thotë ‘shpresa e jetës’ në gjuhën vendase) kishte dhënë prova të bipedalizmit. Studimi i ri i fosileve të gjymtyrëve të gjetura në të njëjtën zonë (por e pamundur për t’u konfirmuar si Tumai) çoi në përfundimin përfundimtar të bipedalizmit”.
Kësaj i thonë të zgjedhësh vetë të kesh qenë ish-majmun, edhe pse ke qenë njeri që në fillim. Sepse më e pakta, nëse njeriu paska ardhur nga majmuni, po vetë majmuni nga ka ardhur? Gjithnjë sipas teorisë së evolucionit, e cila duhet ta japë dhe këtë përgjigje për të qenë bindëse…/tesheshi.com/
