Imagjinoni një moment nëse dje ministër i Brendshëm do të ishte Saimir Tahiri, kur Nari, Leonard Koka, më i fuqishmi i Durrësit deri pak kohë më parë, u shoqërua në komisariat.
“Do të tundej shteti” dhe ndoshta mediat do të sokëllinin për komplot si tre javë më parë kur i vëllai, Lefter Koka, ministër i Mjedisit, ngriti zërin ndaj një arrestimi në Durrës, një personazhi të forte afër LSI-së, siç e tha ditë më parë dhe gazetari investigativ Artan Hoxha.
Nuk e bënë ndaj Fatmir Xhafajt se nuk do të ngjiste, nuk do të bënte efekt, pasi ai se ka nxehur akoma karriken dhe natyrisht do t’u kthehej e gjitha kundër.
Por Nar Koka, sipas të gjitha gjasave, nuk ia ka marrë mendja se do të shoqërohej në polici, teksa ka protestuar dhe shfryrë ndaj një gjobe vënë të birit për shkelje të rregullave të qarkullimit rrugor.
I kanë thirrur “princi i qytetit”, por që natyrisht e dinte se me Drejtorin e Policisë së Durrësit, një gjirokastrit të emëruar nga Saimir Tahiri, kishte një luftë të hapur.
Regjistroi bisedat në polici në telefonin e tij, deri sa çunat e grupit të gatshëm i morën telefonin, për të nisur një ofensivë të re ndaj pushtetit, por në radhë të parë ndaj Vangjush Dakos, njeriut që e mbështetën për kryetar bashkie në vitin 2007 por që prej 6 vitesh kanë “punuar qindin” për ta shkatërruar.
Nuk ia kanë arritur dot dhe ndaj po ndodh ajo luftë klanesh në qytet.
Por çfarë përfaqëson Nar Koka që nga disa gazetarë “elitarë” është kthyer në “njeriun e 1 prillit” apo “njeriun e ngjalave”.
Darka e ngrënë nga Edi Rama dhe Ilir Meta nën prezencën e Nar Kokës ka qenë e disata, pasi bashkimi i tyre u vendos diku jashtë Shqipërisë, sipas gjasave në Bruksel dhe që u ngjiz në Tetovë, gjatë funeralit të të ndjerit Arbën Xhaferri.
Ama, Nar Koka, i cili hyri në sallonet e pushtetit duke u kthyer në një nga parvenytë e Fatos Nanos, nuk mund të mos e shfrytëzonte këtë rast, pasi në këtë mënyrë ai negocoi dhe arriti të fusë në politikë të villain, Lefterin, Agron Dukën që është burri i motrës, por edhe Armando Dukën që u kthye në njeriun më të pushtetshëm të topit të rrumbullakët, një botë e mbushur me para dhe pushtet influence.
Gjithsesi, një dëshmi se ç’mund të bënte për t’u kthyer në negociator të “aleancës së re” Rama-Meta e tregon dhjetori i vitit 2012, kur sëra e Kokajve dhe Dukëve ishin mbledhur në një lokal pranë detit të festonin vitin e ri.
Kishin thirrur ndër të tjera edhe 12 balerina përveç ahengxhijve që do të këndonin live.
Ishte ftuar Edi Rama dhe Ilir Meta veç e veç.
Me telefonatat u mor vetë Nari. Në lokal ia beh Baba Taku, që nuk ulet në zijafet por qëndron në një ambient aty pranë, e që quhej “dhomë pritje” duke ndjekur situatën dhe raportuar shefin.
Edi Rama erdhi vetëm, tek-pullë. Sapo kishte mbaruar një mbledhje të Komitetit Drejtues që Gjushi i organizonte në disa vende të pastra nga përgjuesit e Berishës në Shkëmbin e Kavajës dhe ulet direkt e në tavolinë.
I takon të gjithë, por Nari doli dhe e priti.
Shtrëngon duart me Terin, në atë kohë deputet i LSI-së në aleancë me Sali Berishën. Përqafohet me Gon Dukën që e kishte emëruar si kryetar të komisionit të bujqësisë në PS, i cili këndonte dhe kërcente i gëzuar.
Ulet, nuk prek asgjë nga pjata dhe jep e merr me celularin.
Narin nuk e mbante vendin dhe herë shkonte te Baba Taku në dhomën e pritjes e herë të “kryetari” që e kishte nderuar “live”.
Orkestra këndon me sa ka fuqi, kurse balerinat kërcejnë mbi tavolina. Kënga e Dr Florit dhe Ermal Mamaqit “Ku ka si Tirona”, tronsformohet nga “kori”: “Ku ka si Ter Koka!”. Rama s’lëviz.
Baba Taku ngrihet dhe përshëndet kryetarin e PS-së dhe i thotë një fjalë në vesh. Rama thjesht lëviz pak kokën.
Nari alarmohet dhe afrohet: “Si, nuk vjen Iliri?”
“Jo!”, ia kthen Baba Taku, “u kthye rrugës se e thirri Berisha, duket e ka pikasur se po vjen të takojë Ramën”.
Kryetari i PS-së nuk lëviz asnjë muskul kur Nari i kërkon ndjesë për këtë prishje të planit gjenial që ai kishte përgatitur.
Rama ja kthen se “s’ka problem pasi nuk kishte ardhur të takonte njeri por të festonte me miq”.
E në fakt kryeministri i ardhshëm po festonte vetëm me celularin.
Zijafeti humbet shkëlqimin e kurdisjes dhe njerëzit shpërndahen shpejt.
Por Nar Koka nuk fle. Pak muaj më vonë mëson se Edi Rama edhe Ilir Meta po komunikonin në telefon gjatë darkës që ai kishte shkruar për t’u kurorëzuar si “negociatori”.
Ndërsa ndodhet në shtëpinë e Metës në Gjirin e Lalzit, asiston (natyrisht me pëlqimin e palëve) në një darkë mes Edi Ramës dhe kreut të LSI-së, që u kthye në epike.
Telefonon një gazetare të bëshme dhe me syze intelektuale, pa qenë aspak e tillë, e cila e publikon dhe më pas bëhet virale.
“Ngjalën” si term e kishte shpikur Meta kur në një intervistë televizive deklaroi se “e pres Ramën kur të dojë për darkë, madje kam gjithmonë një ngjalë të freskët”.
Këtu hyri dhe termi “darka e ngjalave” që doli kur Rama kishte ikur nga darka dhe iu servir mediave.
Edi Rama duket nuk e kishte harruar këtë gjë. Metaforën e Metës që ka përdorur Narin, sipas gjasave, e ka refuzuar që në fillim, ndaj dhe Nar Koka nuk u kthye kurrë në pozicionin e dikurshëm në Durrës.
Edhe pse më vonë dha një intervistë ku tha se “s’ka pasur ngjala”, se “ato rriten në Shëngjin dhe jo në Lalëz”, kurrë nuk u afrua aq sa e kishte imagjinuar me Edi Ramën, edhe pse vëllain kryeministri e futi në kabinet si ministër i Mjedisit.
I pafuqishëm për të rrëzuar “armikun” e ri tashmë, Vangjush Dako, Nar Koka u kthye në një nga të pakënaqurit e qeverisjes së Edi Ramës.
Pak muaj më parë ai publikoi në shtyp një dialog fyes me ministrin e Jashtëm Ditmir Bushati për të nxjerrë se ka guxim të sulmojë fort një njeri të Edi Ramës, që ishte një lloj “deklarate lufte” me njeriun që nuk e shikonte thjesht si shok të armikut Gjush, por si armikun real që komandon kryebashkiakun e Durrësit në mënjanimin e Kokajve.
Ç’ndodhi më pas është një kronikë e pritshme. Lufta sapo ka filluar dhe pritet të ketë bëma të tjera në vazhdim. /tesheshi.com/
