Popullsi që duket se ka arritur pikun dhe rënie e lindshmërisë. Fotografimi që Eurostat, agjencia europiane e statistikave i bën shoqërisë italiane të momentit, është i pamëshirshëm. Nëse përjashtohet nga llogaria pjesa demografike e ndryshueshme e emigracionit, në vitin 2050 italianët do të reduktoheshin nga 60.6 milionë që ishin në vitin 2015, në 51.5 milionë.
Dhe ky trend ka gjasa të vazhdojë për të prekur pikën fundore në vitin 2018, me 39.4 milionë. Fotografimi pesimist është efekt i rënies progressive të lindjeve, që nga 519 mijë që ishin vitin e shkaur, do të zbrisnin në 375 mijë në vitin 2050 përpara se të uleshin akoma edhe më shumë në kuotën e 308 mijë bebeve në vitin 2080. Mediat italiane e konsiderojnë statistikën më të fundit të Eurostat një skenar apokaliptik që ka ndezur sinjalin e alarmit në ministrinë e Punëve rajonale në vendit ku po debatohet për ndërhyrje të mundshme. Flitet se po përgatiten një sërë masash në mbështetje të familjes dhe rritjes së lindshmërisë.
Por, nëse dinamikat demografike do të merrnin në konsideratë edhe fluksin e emigracionit, projeksionet e agjencisë zyrtare të BE-së për statistikat do të ndryshonin në mënyrë radikale. Duke shtuar, në fakt, në llogari numrin të ardhurve të rinj nga vendet jashtë BE-së, popullsia në territorin italian do të rritej në 67 milionë banorë në vitin 2050 për t’u stabilizuar në 65 milionë në vitin 2080. Me llogaritjen e emigrantëve ka një rritje domethënëse edhe në trendin e lindshmërisë: 572 mijë lindje në vitin 2050 e pothuajse 571 mijë lindje në vitin 2080. “Në të vërtetë, të dhënat e Eurostat janë edhe më optimiste se situate reale, duke llogaritur që, krahasuar me projeksionet e agjencisë, ato të autoriteteve lokale flasin për ulje të popullsisë nën 60 milionë dhe me një lindshmëri prej 488 mijë”, thotë ministri i punëve rajonale dhe familjes, Enrico Costa.
Këto shifra, sipas ekspertëve, me kalimin e viteve janë të destinuara të përkeqësohen, e për këtë arsye nxjerrin si domosdoshmërin politika strukturore, organike dhe të qëndrueshme në mbështetje të lindshmërisë e që nuk mund të lihen në vullnetin e shteteve anëtare të BE-së, por që duhen përballuar dhe koordinuar në nivel europian.
Dinamika demografike e projektuar nga Eurostat për Italinë, nga ana tjetër, është pothuajse e njëjtë me trendin në vendet e tjera të Europës Perëndimore. Nëse variabli i emigracionit llogaritet në zero, popullsia në Bashkimin Europian do të zbriste nga 507 milionë të vitit 2015 në 466 milionë në vitin 2050 e kjo deri sa të precitpitonte në 399 milionë banorë në vitin 2080. Edhe lindjet do të binin shpejt nga 5.1 milionë vitin e shkuar në 4.1 milionë në 2050-ën dhe 3.6 milionë në vitin 2080.
Ndërkohë, krejt tjetër paraqitet situata kur në bilanc llogaritet fluksi i emigracionit: 525 milionë në 2050 dhe 520 në vitin 2080 përsa i takon numrit të popullsisë dhe 5 milionë lindje të reja në vitin 2050 dhe 5,1 milionë në vitin 2080, shifra të qëndrueshme krahasuar me 2015-ën.
Nuk mungojnë edhe përjashtimet virtuoze mes vendeve anëtare të Bashkimit Europian. E kjo nis nga Franca që, edhe në rast të mos llogaritjes së variablës së emigracionit, do të njihte rritje të popullsisë së saj nga 66 milionë në 69 milionë në 2050-ën.
E njëjta dinamikë në Britaninë e Madhe: 64 milionë në vitin 2015, 67 në vitin 2050 e sërish 64 milionë në vitin 2080.
“Janë raste që duhet të na bëjnë të reflektojmë pasi thonë se në ato vende politikat e përshtatura në mbështetje të familjes kanë gjurmën e tyre në qëndrueshmërinë e vendit”, thotë ministri italian Costa. Në Itali, në të kundërt, janë miratuar vitet e fundit shumë pak masa mbështetëse dhe situata karakterizohet nga pasiguria.
Në të dhënat e Eurostat, dallon edhe një aspekt që ka të bëjë me plakjen e popullsisë. Me emigracionin zero, mosha mesatare e italianëve do të rritet nga 44.8 vjeç në vitin 2015 në 52.8 vjeç në vitin 2050 dhe deri në 53.2 vjeç në vitin 2080. Ndërkohë, duke llogaritur fluksin e emigrantëve, mosha mesatare do të mbetej e qëndrueshme poshtë 50 vjetëve.
Përgatiti: Juli Prifti – /tesheshi.com/
