Presidenti Meta, me qëndrimet e tij që pasojnë aktin e paprecedent të një ç’dekretimi zgjedhjesh, më së paku pa e patur kund në Kushtetutë termin “ç’dekretim”, e më së shumti duke e bërë këtë pa konsensur politik mes partive, po fut në diskutim dhe përcaktorin “i çmendur” në Kushtetutë, në rastin kur parashikohet shkarkimi i Presidentit; që është pra ai “i çmendjes” së kreut të shtetit.
Tani, sipas asaj çfarë po ndodh me Metën, kjo çmendje duhet të jetë fizike apo politike?
Ose si ndahet nëse është fizike apo politike?
Mos ndoshta është vetëm cilësor fizik, ku pra një njeri që drejton shtetin shfaqet një ditë në publik me të mbathura, ulëret, ha thonjtë apo u nxjerr gjuhën njerëzve, e kjo më pas merr një unanimitet shoqëror mbi daljen mendsh të tij, për t’u pasuar më pas me shkarkim?
Por le të mbetemi te çmenduria politike. Në një intervistë të dhënë në Al Jazeera, Meta e ka vijuar çmendurinë e tij politike deri duke i dhënë të drejtë Ramës, në arsyetimin e këtij të fundit mbi pengimin e një precedenti shtyerjes zgjedhjesh, si rrugëhapjeje e të tjerë precedentëve në të ardhmen, gjë që do fuste në kaos politikën.
E ka bërë këtë po duke iu referuar precedentëve të së kaluarës, pra asaj që i trembet Rama, njëherësh duke ia vërtetuar frikën këtij të fundit.
“Sa u përket pretendimeve të Kryeministrit Rama dua t’ju bëj me dije se precedenti i shtyrjes së zgjedhjeve vendore është krijuar për herë të parë në vitin 2006 dhe 2007, kur zoti Rama ishte udhëheqës i opozitës dhe kryebashkiaku i Tiranës”, shprehet qartësisht Meta, pa lënë asnjë mundësi interpretimi.
Por çmenduria tjetër në këtë rast është spekullimi me precedentin. Sepse Rama, precedentin e 2007-ës e ka mbrojtur duke e konsideruar tërësisht brenda afateve kushtetuse.
Kur Rama këmbëngul për mosshtyrjen e 30 Qershorit, e bën këtë në emër të mosshkeljes së Kushtetutës e jo mosshtyrjes si qëllim në vetvete.
Pra ai thotë se nëse ne zgjedhim të shtyjmë zgjedhjet në shkelje të Kushtetutës, ahere kemi hapur një precedent të rrezikshëm.
Çmenduria e Metës me nonsenset e tij vijon më tej, kur referuar shtyrjes ai shprehet: “Dua të them se kjo nuk është diçka e re. Sigurisht, nuk është diçka normale…”
Te pjesa e parë e fjalisë, sigurisht që ka diçka të re, e ajo është është vendimmarja e tij pa asnjë konsultë, pa asnjë marrëveshje, e mbi të gjitha po i ofruar oponionit asnjë ezaurim të plotë e të pastër kushtetuese.
Te pjesa e dytë, vjen kundërthënia e çmendur kur thotë se “sigurisht nuk është diçka normale”.
Pra, kur përmend precedentët e konsideron shtyrjen si normale, por më pas thotë se nuk është normale, edhe pse në të gjithë arsyetimin e tij përpiqet ta ofrojë vendimmarjen e tij si normale.
“Normale” apo “jo-normale” në këtë rast, janë përcaktorë që kushtëzohen vetëm nga kushtetueshmëria ose jo-kushtetushmëria e aktit.
Ishin këto vetëm disa nga “çmenduritë” e një presidenti në intervistën e tij më të fundit por jo të vetmet.
Meta po teston sot mendjet normale, ato që nuk kanë dalë akoma mendsh në këtë marrëzi totale, se sa mund të mbajnë nëse nervat nuk i kanë aq të çelikta sa duhet. /tesheshi.com/
