Në një artikull të botuar në faqen e internetit Middle East Eye, gazetari britanik David Hearst sulmoi ashpër “planin e gjeneralit” të Izraelit për të dalë nga rrethi vicioz i luftës që po zhvillohet në Rripin e Gazës dhe Libanin jugor.
Cili është “plani i gjeneralit” dhe çfarë do të thotë ai në kontekstin e luftës në Gaza – këto janë pyetjet të cilave Hearst iu përgjigj në artikullin e tij në faqen e internetit që ai personalisht editon. Ai shpjegoi se plani u hartua nga ish-gjenerali i ushtrisë izraelite Giora Eiland, i cili pranon se taktikat e Izraelit në Gaza janë të pasuksesshme sepse, sa herë që ushtarët “pastrojnë” një zonë të caktuar në Rripin e luftëtarëve të Hamasit, ata shpejt rishfaqen.
Ai thotë se zgjidhja që Eiland propozon në planin e tij nuk është të zgjidhë krizën përmes negociatave, por të detyrojë 400,000 banorët e Gazës veriore të largohen, duke u dhënë atyre një zgjedhje midis urisë dhe vdekjes.
Eiland po promovon planin e tij si e vetmja mënyrë për të arritur qëllimet e luftës së Izraelit dhe plani ka marrë mbështetje të gjerë në shtetin okupues – mbështetjen e ushtrisë, Knesset-it dhe mediave – ndërsa kryeministri Benjamin Netanyahu ka thënë se po e konsideron atë.
Korridori i vdekjes
Megjithatë, Hearst beson se ky plan nuk tregon risi dhe thekson se janë të shumtë ata që besojnë se ushtria izraelite tashmë po zbaton disa pjesë të tij.
Sipas artikullit, ushtria izraelite ka përfunduar ndërtimin e Korridorit Netzarim, i cili ndan Rripin e Gazës në një seksion në jug dhe në veri, një “element kyç” në taktikat e rrethimit të Eiland.
Një ushtar nga korridori i Netzarimit raporton se qëllimi i këtij korridori është t’u japë banorëve që jetojnë në veri të Netzarimit një afat për t’u zhvendosur në jug, “pas të cilit të gjithë ata që mbeten në veri do të konsiderohen armiq dhe do të vriten.”
Hearst vazhdon duke thënë se fotot e “terrorit të luftës” që Izraeli po bën në Gaza dhe Liban nuk kualifikohen për çmimin Pulitzer, as nuk provokojnë dënimin e presidentëve aktualë dhe ish-presidentëve të SHBA dhe kryeministrave britanikë, as zemërimin për krimet që Izraeli po bën në Gaza dhe Liban.
Ai shton se nuk ka asnjë shqetësim të dukshëm në bisedimet që po zhvillohen në Izrael, edhe në lidhje me përdorimin e disa termave, si “shfarosje”.
Nxitja për shfarosje
Ky gazetar britanik përmend se edhe historianët në Izrael po inkurajojnë shfarosjen. Kështu, Uzi Rabi – një lektor i lartë në Departamentin e Studimeve të Lindjes së Mesme dhe Afrikës në Universitetin e Tel Avivit, i cili konsiderohet një nga ekspertët kryesorë të Izraelit për çështjet rajonale, tha gjatë një daljeje televizive muajin e kaluar se “kushdo që mbetet atje (në veri të Gazës) do të konsiderohet terrorist dhe do të ekspozohet ose ndaj urisë ose shfarosjes”.
Ai shton se “Izraeli nuk duhet të përpiqet të zgjidhë problemet në rajon me shumë kujdes” dhe se strategjitë e Izraelit do të jenë karakteristike për kontekstin e Lindjes së Mesme.
Gjithashtu, Benny Morris, i cili dikur ishte një nga “historianët e rinj” që ekspozoi masakrat e kryera nga Izraeli në 1948, dëshiron që bombat bërthamore të përdoren kundër Iranit.
Hearst citon një gazetar që jetonte në ferrin e bombardimeve të vazhdueshme izraelite të Gazës, i cili tha se njerëzit atje – veçanërisht në Jabalia – nuk lëviznin, ata preferonin të vdisnin në rrugë sesa të shkonin në jug.
Edhe njerëzit që janë në jug thonë se “vdekja në Gaza është më e mirë se vdekja në jug, sepse vdekja në jug është e padurueshme dhe jeta është e padurueshme dhe shumë më e vështirë se në veri”, tha gazetari, emri i të cilit nuk përmendet.
Kritika ndaj mediave
Çështja nuk ndalet te historianët, ushtarët apo politikanët. Profesor Avi Barley, një lektor mbi Izraelin dhe historinë e Sionizmit në Universitetin Ben Gurion, shkroi në tetor 2023 se palestinezët janë “një komunitet që preferon vdekjen dhe flamurin e luftës”.
Hearst nuk i ka kursyer as kritikat e tij as për mediat, të cilat sipas tij janë “të heshtura dhe bashkëfajtore”.
Ai vuri në dukje se redaktori i BBC-së për Lindjen e Mesme, Jeremy Bowen, intervistoi Eiland me “pasion të kontrolluar me kujdes, sikur plani i tij të ishte një zgjidhje legjitime”.
Bowen nuk arriti t’i kujtonte historianit izraelit se vendi i tij ishte akuzuar për krime lufte dhe gjenocid para dy gjykatave më të mëdha ndërkombëtare (Gjykata Penale Ndërkombëtare dhe Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë) dhe se plani i Eiland ishte një pjesë kyçe e provës në të dyja rastet.
Hearst beson se është vetëm çështje kohe kur kjo luftë dhe kjo lloj taktike do ta vendosë çdo vend të rajonit në një situatë ku Izraeli do e kërcënojë atë me bombardime prej ambicieve të tij ekspansioniste.
Në fund të artikullit të tij, Hearst pyet nëse kjo është një luftë e pafundme dhe nëse do të përfundojë me pushtim apo tërheqje dhe përgjigjet se nuk është i sigurt, por beson se nëse Izraeli nuk i rishqyrton veprimet e tij, ndalon dhe mendon, “do të jetë në rrugën drejt vdekjes së vet”. /tesheshi.com/
