CODA, një film i regjisorit Siân Heder për një vajzë të re në konflikt me prindërit dhe vëllain e saj të shurdhër ndërsa përpiqej të këndonte, triumfoi mbrëmë në Oscars.
Në Teatrin Dolby në Los Angeles u mbajt 94-ta natë e e çmimeve Oscar për filmin më të mirë të vitit, ku vlerësimet më prestigjioze shkuan për CODA-n.
Kujtojmë se vitin e kaluar, në Festivalin e Filmit Sundance, në kategorinë e dramës amerikane, CODA fitoi çmimin e madh të jurisë, si dhe çmimin e publikut, çmimin për regjinë më të mirë dhe çmimin special të jurisë për ansamblin e përbërë nga Emilia Jones, Marlee Matlin, Troy Kotsur, Daniel Durant, Eugenio Derbez dhe Ferdia Ëalsh-Peelo.
CODA (shkurt për Child Of Deaf Adults) është filmi i parë në historinë e Sundance që fiton tre çmime të mëdha në kategorinë Drama Amerikane.
Kritika e përshkroi kështu filmin:
“Një histori e thjeshtë, e drejtpërdrejtë që mund ta imagjinoni të përfundojë pas gjysmë ore të parë, një fund i lumtur i larë në rrezet e diellit, elemente muzikore prekëse që do t’ju bëjnë të dridheni, shumë dashuri, ëndrrat e vajzave, mjaft ndërgjegjësim shoqëror për të bërë historinë të ndjeshme dhe bashkëkohore, por jo aq sa të jetë subversive … “
Filmi flet për një të diplomuar në shkollën e mesme, Ruby, e cila jeton në një qytet të vogël peshkimi në Massachusetts dhe lundron herët çdo mëngjes, para shkollës, me babanë dhe vëllain e saj më të madh në një varkë peshkimi që ushqen të gjithë familjen. Ruby jeton kështu gjithë jetën e saj. Ajo është CODA, që do të thotë fëmijë i të rriturve që nuk dëgjojnë.
Ajo është e vetmja në familje që dëgjon. Të gjithë të tjerët – nëna, babai dhe vëllai i
madh – janë të shurdhër dhe shumë të varur nga Ruby. Ajo duhet të lundrojë me babanë dhe vëllanë e tij, sepse ata nuk dëgjojnë radiothirrje nga porti, nuk dëgjojnë paralajmërimet e rojes bregdetare dhe nuk lejohen të lundrojnë pa dëgjuar të paktën një anëtar i ekuipazhit. Dhe kohët janë të vështira. Për shkak të taksave të vendosura ndaj tyre nga shteti, vështirë se mund të sigurosh jetesën nga një peshkim i tillë, e lëre më në kurriz të punësimit të një punonjësi shtesë në varkë.
Dhe pastaj, një ditë, drejtuesi i korit të shkollës në të cilin këndon, z. V. (Eugenio Derbez), i thotë se është mjaft e talentuar për të studiuar kanto në Kolegjin prestigjioz të Muzikës në Boston …
Ky moment ndodh diku në gjysmën e parë të filmit dhe sapo të ndodhë, parandihet se si do të përfundojë ai.
Çfarë e bën këtë film kaq të veçantë aq sa të vlerësohet me kaq shumë çmime, në fillim në Sundance dhe më pas në Oscar?
Përveç faktit që filmi është një dramë romantike tipike simpatike për një vajzë të bukur dhe të talentuar – dhe gjithsesi të gjithë e duan këtë – filmi është gjithashtu një pasqyrë e shkurtër por mbresëlënëse e jetës së përditshme të të shurdhërve, familjeve të tyre dhe mjedisit.
Të mbushur me aktrim të shkëlqyeshëm në gjuhën e shenjave – të gjithë personazhet e shurdhër dhe aktorët e shurdhër. /tesheshi.com/
