Jo shumë kohë pas zhdukjes së nëndetëses Titan, teoria se orkat(balenat) ishin fajtore për zhdukjen e saj u përhap me zjarr në rrjetet sociale. Nëse fundosin anijet, mund të shkatërrojnë edhe nëndetëset, menduan shumë.
Por shkencëtarët e hodhën poshtë menjëherë këtë teori: megjithëse orkat jetojnë në atë zonë, ato nuk zhyten më thellë se 100 metra në oqean. Thjesht nuk kishte asnjë mundësi që në asnjë mënyrë të çonin në situatën në të cilën u gjend nëndetësja, me të cilën humbi kontakti në momentet kur ishte, spekulohet, afër shkuarjes në fund. Në çdo rast, Titani ishte sigurisht shumë thellë që orkat as mund ta arrinin.
Mbetjet e Titanic-ut ndodhen në shtratin e detit, i cili është rreth 3800 metra larg nga sipërfaqja. Temperatura në atë vend është midis -1 dhe 1, dhe është plotësisht errësirë atje. Për shkak të kësaj, numri i kafshëve që jetojnë në atë thellësi është i vogël – presioni i ujit dhe mungesa e dritës së diellit kanë çuar në faktin që kafshët që janë përshtatur në ato thellësi kanë një pamje vërtet të pazakontë.
Ekspertët që studiojnë jetën në thellësi thonë se vetëm ato krijesa që kanë mësuar të mbijetojnë në një mjedis jo mikpritës jetojnë në vende të errëta. Drita e diellit nuk depërton më thellë se një mijë metra, kështu që thellësi të tilla si ato ku prehen mbetjet e Titanic-ut quhen “zona të mesnatës”.
Sipas oqeanografit Gene Feldman, jeta në atë errësirë është e pazakontë, domethënë “plotësisht e huaj”.
Siç tha ai për CNN, vetëm krimbat gjigantë dhe molusqet e mëdha zakonisht jetojnë në ato thellësi.
Edhe balena me sqep të Cuvier-it, e cila është gjitari më i thellë zhytës, nuk shkon më thellë se 2992 metra.
Në atë thellësi ka ende peshq, ngjala, sfungjer, krimba dhe kandil deti. Pas kësaj thellësie, pasuria e botës nënujore merr fund.
Në thellësi më të mëdha se kaq jetojnë krijesa të pazakonta, të cilat kanë gjetur një shtëpi në atë pjesë të planetit. Ato janë përshtatur me jetën në kushte ekstreme dhe nuk mund të gjenden askund tjetër. Ata nuk përdorin rrezet e diellit për proceset bazë biologjike, por energjinë kimike e marrin nga ndenjat hidrotermale dhe ato të krijuara nga magma që ngrihet nga poshtë dyshemesë së oqeanit.
Uji i ftohtë i detit depërton përmes çarjeve në shtratin e detit dhe nxehet deri në 400 gradë Celsius duke ndërvepruar me shkëmbinjtë e nxehur nga magma. Reaksionet kimike prodhojnë minerale që përmbajnë squfur dhe hekur, dhe ndenjat nxjerrin ujë të pasur me lëndë ushqyese që mbështet ekosistemin e jetës së pazakontë detare të mbledhur rreth tyre.
Studiuesit kanë përdorur nëndetëset për të zbuluar jetën e pazakontë detare, për të studiuar tektonikën e pllakave dhe kanalet hidrotermale dhe, natyrisht, për të hetuar Titanic-un. /tesheshi.com/
