Si fëmijë, gjithmonë na kanë frikësuar të mos gëlltisim çamçakëzin, përndryshe do të na ngjiten zorrët apo do të mbetet aty brenda përgjithmonë.
Por në fakt, shkencëtarët kanë konstatuar se ky është vetëm një prej miteve të shpikura, të përdorura nga prindërit, pa ndonjë bazë shkencore.
Sipas ekspertëve të Shoqatës së kimistëve amerikane, çamçakëzi nuk është më i dëmshëm për aparatin tonë të tretjes, sikurse çdo ushqim tjetër që hamë.
Si çdo ushqim tjetër, edhe çamçakëzi zbërthehet në zorrë dhe poashtu ai i nënshtrohet proceseve të njëjta kimike, shkruan Daily Mail.
Ushqimi, po edhe çamçakëzi, kur e hamë, kalon nëpër tri faza:
Faza e parë është mekanike, ku dhëmbët, gjuha dhe muskujt e fytyrës punojnë së bashku për ta imtësuar ushqimin me qëllim që të shkojë më lehtë teposhtë në lukth, ku përzihet me lëngjet, të cilat ndihmojnë tretjen e ushqimit.
Faza e dytë përfshin enzimat, të cilat janë katalizatorët e zbërthimit të çamçakëzit. Ato ndodhen në pështymë, lëngjet e stomakut apo zorrë.
Në fazën e tretë, ushqimi kalon nëpër zorrë, ku enët e gjakut absorbojnë nutrientët, ndërsa pjesa e mbetur “paketohet” për të dalë nga organizmi.
Në fakt, çamçakëzi është i mbështjellë me një gomë, e cila nuk e lejon atë të copëtohet si ushqimet tjera, për shkak se pështyma nuk ka enzima, të cilat do të mund të zbërthejnë polimeret e gomës.
Po ashtu, kjo gomë është rezistente edhe ndaj acidit të lukthit, e kjo është arsyeja se pse ne veshim dorëzat prej gome për të mbrojtur duart.
Andaj për fund themi se, edhe pse një pjesë e çamçakëzit i mbijeton tretjes, ajo nuk mbetet gjatë gjithë jetës në zorrë, por organizmi e largon atë brenda një dite apo dy. /tesheshi.com/
