Protesta e pazakontë e opozitës shqiptare e cila tashmë i ka kaluar dy javët dhe është futur në të tretën, gjithnjë brenda çadrës së saj të lirisë, (çadra e lirisë? ç’cilësor pa sens!) nuk duhet parë thjesht si një kokëderrësi e saj politike, por dhe si një dështim i mazhorancës; më saktë i kryeministrit Rama, i cili u dashurua që në fillim të pushtetit të tij me shprehjen triumfaliste, e po ashtu përtallëse, të “1 milion shuplakave” karshi kundërshtarit politik.
Njeriu që ndër premtimet e dhëna kishte lëshuar dhe atë mbi një takim javor me kreun e opozitës politike – pa e ditur se kush do ishte ai, Basha, Berisha a ndokush tjetër – tashmë kishte kaluar në një plan arrogant ndaj kundërshtarit, falë votës plebishitare; një kundërshtari që vërtet nuk i funksionojnë gjendrat e ndjeshmërisë ndaj përkorësisë dhe arsyes, megjithatë i duhej bërë hyzmeti sa mundej një lloj paqeje të nevojshme, edhe për hir të mbarëvajtjes së ca punëve të mëdha që priteshin.
Por një mungesë e theksuar urtësie, përulësie gjithashtu e modestie bashkë, bëri që Rama ta ngucte sa mundte me “1 milionshin e shuplakave” e batuta të tjera therrëse, duke harruar se gjithsesi, edhe në atë gjendje, opozita kishte brenda vetes një aset të vyer politik, më saktë të paskrupullsisë politike, për ta sfiduar me çdo formë a çmim kundërshtarin: Sali Berisha.
Dhe ja ku jemi sot ku “1 milion shuplakat” e famshme të Ramës janë hedhur në erë. Reforma për Drejtësi po shkon drejt dështimit spektakolar si pasojë e një strategjie opozitare, që vërtet nuk njeh moral; dhe, e ditur kjo, nuk është bërë e mundur as në planin etik e as në atë politik që të mbyllen të gjitha dyert planveprimit spekulativ.
Të hënën mbrëma në Dritare, Çlirim Gjata, një jurist i njohur pranë detashmenteve të PD-se, do ta vinte në dukje këtë. Duke dashur të denonconte ndryshimet kushtetuese për shkak të Reformës në Drejtësi, Gjata evidentoi faktin se në to nuk ishte parashikuar dhe një bojkot i mundshëm i opozitës – siç dhe po ndodh – gjë që e detyroi socialistin Ulsi Manja të thoshte se gjithçka ishte bërë në mirëbesim me opozitën.
Pra, jemi tashmë në situatën e fabulës ku nuk dihet kush duhet akuzuar, fshatari që nuk e ruajti dot lopën apo hajduti që e vodhi atë? Sigurisht që tek të dy ka përgjegjësi; por në rastin konkret, ajo anon më shumë tek i pari, fshatari – mazhoranca, e cila hem i tregon “1 milion” shuplakat opozitës e hem nuk ka asnjë fuqi reale t’ja diktojë ato, siç në rastin konkret, duke e çuar para reformën e saj emblematike.
Tek sukseset e një qeverie nuk hyn vetëm rripi i sigurimit, as fakti se detyron qytetarin që t’i paguajë dritat, taksat e gjobat si ceçua, por edhe stili i të bërit politikë, me të gjithë asetet njerëzore që ka brenda, që mos ndodh e opozita, në pikën më të ulët të saj, t’i bëhet faktor duke ia shkërmoqur forcën e numrave. Tashmë, Rama nuk ka më asnjë arsye që t’i përmendë “1 milion shuplakat”.
Që në fillim ishte diçka e pagëlltitshme, shprehje e një vaniteti politik, e një krenarie boshe, pa thelb, pa asnjë dobi, pa asnjë urtësi, dhe siç shihet në finale me një rezultat krejt të kundërt. /tesheshi.com/
