Bloomberg raporton për përpjekjet e Rexhep Tajip Erdogan për të arritur një marrëveshje historike paqeje me kurdët e PKK-së, duke potencuar përpjekjet e presidentit turk “për të ringjallur bisedimet e paqes me kurdët së bashku me diskutimet me Uashingtonin për të ardhmen e forcave kurde të mbështetura nga SHBA në Sirinë fqinje pas përmbysjes së presidentit Bashar al-Assad”.
Sipas Bloomberg, ajo që Erdogan “sheh” është “një mundësi për të shfrytëzuar trazirat dhe për të penguar atë që Turqia e sheh si një kërcënim në rritje të nacionalizmit kurd në rajon. Nëse do të jetë e suksesshme, ajo do të forconte ambiciet e Turqisë për të riformuar Lindjen e Mesme dhe për të forcuar veten ndërsa kërkon të rishkruajë kushtetutën dhe të zgjerojë sovranitetin e saj.
Siç theksohet, “çelësi” për arritjen e kësaj marrëveshjeje është Abdullah Oçalan, i cili edhe pse nuk drejton më “operacionet” e përditshme të PKK-së, e cila konsiderohet si organizatë terroriste nga SHBA-ja dhe Bashkimi Europian, mbetet i respektuar nga komandantët e lëvizjes që e quajnë “Apo”.
“Udhëheqësi i Apo-së do të bëjë një deklaratë të rëndësishme dhe historike më 15 shkurt dhe do ta bëjë atë fillimin e një përpjekjeje për një zgjidhje,” tha Murat Karayilan, një nga komandantët e PKK-së, javën e kaluar, sipas mediave kurde, një datë që shënon përvjetorin e kapjes së Oçalanit në Kenia.
Erdogan ka folur pak publikisht për çështjen kurde. Por qysh në tetor, aleati i tij nacionalist, Devlet Bahçeli, tha se 76-vjeçari Oçalan duhet të lirohet me kusht që t’u thotë liderëve të tjerë të PKK-së të çarmatosen dhe të marrin pjesë në një zgjidhje politike.
“Ne jemi gati për një zgjidhje të përhershme dhe fondamentale,” tha javën e kaluar Tuncer Bakrian, bashkëkryetari i partisë pro-kurde DEM. “Ne kujdesemi për këtë thirrje historike, e mbështesim dhe qëndrojmë pas saj”, shtoi ai.
Çfarë kërkon PKK, çfarë kërkon Erdogan?
PKK dëshiron që qeveria turke të njohë identitetin dhe kulturën kurde në kushtetutën e vendit dhe të lejojë mësimin e gjuhës kurde në shkolla. Ajo gjithashtu kërkon të drejtën e vetëvendosjes kurde, ose atë që e quan “autonomi demokratike” – një regjim që do t’u jepte më shumë kompetenca nga qeveria e Ankarasë autoriteteve lokale në juglindje të Turqisë.
Për Erdoganin, një marrëveshje paqeje potencialisht do t’i siguronte atij mbështetje të mjaftueshme në parlament për të ndryshuar kushtetutën dhe për të zgjatur më shumë se dy dekada në pushtet.
Mehmet Uccum, një nga këshilltarët kryesorë të Erdoganit, tha se integrimi do të ndihmonte në eliminimin e separatizmit pasi ai mbrojti “forcimin dhe lirinë e përhershme të gjuhës kurde”.
Mundësia e humbur e 2015
Në fillim të vitit 2015, Erdogan, si kryeministër, dhe PKK iu afruan një marrëveshjeje. Megjithatë, bisedimet dështuan pasi rritja e përqindjeve të partive kurde në zgjedhjet e qershorit të atij viti kontribuoi që AKP, partia e Erdoganit, të humbiste shumicën. /tesheshi.com/
