Ovidio ishte i bindur që në fillim se do të fitonte, kjo pasi ai evitonte një detaj që u rri në zemër të gjithë avokatëve: procesi i Drejtësisë mund të rezervojë surpriza të shëmtuara. “Nëse e kam mirë është e drejtë që ta fitoj këtë betejë. Duhet ta fitoj patjetër, edhe pse ata të tjerët kanë shumë para”. Nuk kishte bariu plak nga Capo Mafatano në Sardenja as para e as edhe mizërinë e avokatëve që ta mbronin. Por fitoi njësoj e madje, kundër një gjigandi ekonomik që kishte projektuar të ndërtonte një resort spektakolar rreth tokave të tij.
Prona ndodhet shumë pranë Tuerredda-s, në një nga qoshet më tërheqëse të jugut të Sardenjës pranë plazhit që në shumë klasifikime është konsideruar si nga më të bukurit në botë. Në rrjetin e ndërmarrjeve që duhet të investonin në këtë vend shumë milionë euro, ishin edhe disa banka që janë emra të mëdhenj të ekonomisë italiane: Caltagirone, Toti, Marcegaglia dhe Benetton.
Ideja ishte që përgjatë gjithë kodrinës të ngriheshin hotele me pesë yje me suita lukzose që shikonin përballë një det magjepsës: 9210 mijë metra kub çimento, gati njëjtë me një pallat dhjetëkatësh. Por pas shumë vjetësh luftë, në të gjitha gjykatat, bariu plak i ka mposhtur të gjithë gjigandët e ndërtimit. Kësaj here atij i dha të drejtë edhe Kasacioni: projekti nuk mund të bëhet dhe ndërtimet e kryera duhen të shemben.
I kishin premtuar shumë para dhe ia kishin shpjeguar shumë herë që resorti do të transformonte Tuerredan në një Porto Cervo të dytë. Por, Ovidio Marras, me 85 vjetët e kaluara duke u munduar në atë pronë, nuk ishte magjepsur: “Nuk jam njeri që ëndërron të jetojë në një vend luksi. Nuk e di madje as nga bie Bregu Smerald. Unë dua të vazhdoj të jetoj në këtë tokë, dua që ta lënë kështu si e kemi njohur gjithmonë”. Të gjithë fshatarët e zonës i kanë shitur pronat për shumë para, por ai nuk ka lëshuar pe. Madje, as e ka shkuar ndër mend. I pathyeshëm, gjithnjë ka thënë jo. Por, projekti eci përpara pavarësisht refuzimit të tij. “Kanë shkatërruar të gjitha pemët e ullirit, kishte më shumë se njëqind. Pastaj kanë mbjellë shtatë apo tetë prej tyre që janë tharë pas pak kohe”.
Punëtorët kanë nisur të ndërtojnë hotelet e para dhe nga njëra ditë në tjetrën kanë pushtuar rrugën plot pluhur që Ovidio (para tij edhe i ati) e përdornin për të çuar kafshët në kullotë.
Në betejën ligjore e ka ndihmuar vetëm “Italia Nostra” dhe përballë Tar e më pas edhe ndaj qeverisë, bariu plak korri fitoret e para. Kasacioni dy ditë më parë konfirmoi vendimet e mëparshme: lotet e projektit duhet të vlerësohen si një projekt unik dhe jo veç e veç si i ka vlerësuar komuna kur ka firmosur koncesionin. “Këtu me merrnin për budalla, por unë nuk u dorëzova. Donin të më rrethonin me ndërtesa, donin të më ngrinin kurth në çimento, ndoshta shpresonin se do të largohesha. Por tashmë janë të detyruar të prishin gjithçka. Nuk ishte e pranueshme që ne të iknim që këtu, nga shtëpia jonë, për t’ua lënë vendin të pasurve. Ky vend është i të gjithëve dhe mua më duhej ta mbroja”. Përgatiti: Juli Prifti – /tesheshi.com/
