Një artikull në gazetën turke Yeni Safak thotë se Turqia është e aftë të fitojë çdo konflikt të mundshëm ushtarak me Izraelin, edhe nëse Shtetet e Bashkuara mbështesin atë. Megjithatë, kjo fitore është e lidhur me disa faktorë që duhet të arrihen njëkohësisht.
Në artikullin e tij, kolumnisti turk Ismail Kilicarslan bën pyetjen: “A është Turqia gati për një luftë të mundshme apo edhe të pashmangshme me Izraelin?” dhe më pas ofron një përgjigje të bazuar në tre faktorë.
Gatishmëria ushtarake
Kur bëhet fjalë për aftësitë ushtarake, Kilicarslan beson se Turqia është kryesisht e përgatitur dhe se gatishmëria e saj po rritet çdo ditë. Megjithatë, sfida e vërtetë, sipas tij, është qartësia e pozicioneve të botës islame, si dhe forca e konsolidimit të frontit të brendshëm.
Bota islame
Sipas autorit, një nga pyetjet më të rëndësishme që do të përcaktojë rrjedhën e një lufte të mundshme me Izraelin është nëse “ndonjë grup, entitet apo vend do të qëndrojë pranë Turqisë dhe do t’i ofrojë asaj mbështetje”.
Në këtë drejtim, autori tërheq vëmendjen te lufta Iran-Izrael, duke u pyetur pse bota islame nuk e mbështeti Teheranin, pavarësisht faktit se ai “qëlloi raketa drejt Izraelit dhe shkaktoi frikë tek qentë sionistë“, siç e tha ai.
Kiliçarslan pranon se arsyeja mund të jetë se “Irani po paguan çmimin për mëkatet e tij gjatë pesëmbëdhjetë viteve të fundit”, veçanërisht për ndërhyrjen e tij në Siri, e cila, sipas artikullit, ka shkaktuar pakënaqësi të madhe midis muslimanëve sunitë.
Megjithatë, autori shton se një analizë e tillë, megjithëse e saktë, nuk e justifikon qëndrimin e “vendeve islame që kanë zgjedhur rrugën e nacionalizmit dhe nuk i janë kundërvënë shteteve imperialiste, me qëllim për të ruajtur stabilitetin dhe rehatinë e tyre”.
Ai shtoi se këto vende po i mbysin popujt e tyre dhe po i pengojnë ata të shprehin lirisht solidaritetin e tyre, gjë që rrit më tej izolimin e Iranit dhe Turqisë, veçanërisht në rast të një lufte me Izraelin.
Kiliçarslan arrin në përfundimin se nuk ka asnjë entitet të vërtetë që mund të quhet “bota islame” dhe se çdo mbështetje që mund të vijë nga ai drejtim do të ishte një surprizë e këndshme.
Fronti i brendshëm
Sfida më e madhe, sipas autorit, qëndron në frontin e brendshëm “të brishtë”. Idetë dhe lëvizjet besnike ndaj fuqive të jashtme si Izraeli, Shtetet e Bashkuara dhe Irani, dhe madje edhe ideologjia Baathiste, po përhapen brenda Turqisë, duke dobësuar unitetin kombëtar.
Autori përmendi shembuj që mbështesin këtë pretendim, siç është simpatia që disa qytetarë alevi të Turqisë kanë shprehur për regjimin e Asadit, kundërshtimi i disa qarqeve ndaj blerjes së sistemit rus S-400 për shkak të frikës nga një reagim perëndimor dhe suksesi i Iranit në infiltrimin e partive politike turke përmes ndërmjetësve të tij lokalë.
Sipas autorit, Turqia nuk dëshiron luftë me Izraelin, por mund të detyrohet të hyjë në një të tillë. Autori beson se zhvillimi i konfliktit midis Iranit dhe Izraelit do të përcaktojë ritmin e përshkallëzimit rajonal, si dhe kohën e shpërthimit të një lufte turko-izraelite, të cilën ai e beson se është e pashmangshme.
Faktorët vendimtarë për fitoren e Turqisë ndaj Izraelit në çdo konflikt midis tyre reduktohen në tre çështje kryesore: gatishmëria ushtarake e Turqisë, fronti i brendshëm dhe pozicioni i botës islame, pohon autori.
