Në ka një pikë të errët gazetaria e Blendi Fevziut është pikërisht mënyra si e strukturon një intervistë politike, posaçërisht atë me Ramën, sot e gjithnjë, kur zgjedh ta ketë të ftuar. Disa nga pyetjet e tij, si dhe ironitë aspak elegante, e shndërrojnë intervistën tej diçkaje bajate, për të mos u parë.
Te Fevziu është e lexueshme vetëbindja e tij deri në budallallëk se po realizon një intervistë mjeshtërore, ndoshta nxitur nga fakti i një lloj suksesi që vijon të ketë në gazetari, ne disa plane. Kjo e çon drejt një lloj deliri narcist duke u vetëparë si adapti i pyetjeve. E kundërta, një set pyetjesh prej tij janë një naivitet i përmasave mjerane në gazetari. Nuk dihet nëse huazon një model diku në botë, apo zgjedh t’i referohet vetëm vetes në atë që bën. Krahasimi që Rama i solli me të motrën në Amerikë ishte karta e fundit e kryeministrit për t’ia frenuar një lloj gomarllëku në llojin e pyetjeve.
Në një moment, Fevziu tha se ishtë përfaqësues i opinionit publik aty. Në parim kështu duhet të jetë, por realisht është tejet larg të qënit i tillë. Stili i tij intervistues, ku goja i rri gjithnjë gjysmë e hapur në një portret habitor ku bën skeptikun, është ndër aktrimet më të shëmtuara të tij. Ashtu siç e tillë është starti i çdo puntate me një zë të bezdishshëm koke, shoqëruar me një ëëë…ëëëë të padurueshme. E gjitha buron delir. Dhe dihet psikologjikisht që kur je në delir, marrëzitë që prodhon janë të pafundme dhe pa kufi. /tesheshi.com/
