Kryeministri në pritje i Kosovës Albin Kurti, por dhe ministri Gent Cakaj, kanë përkujtuar dy heronj të së djeshmes të vrarë nga serbët, duke i ndjerë si vërsnikë kauzash, Kurti më shumë se Cakaj, e kjo për shkak të moshës më të madhe të të parit.
“Viti 1989 ishte vit i demonstratave të dendura e të fuqishme. Më 1 nëntor, Afrim Zhitia, asokohe sekretar organizativ i Lëvizjes, ilegal që prej dy muajsh, mban fjalim para demonstruesve. Të nesërmen, bashkë me veprimtarin e dalluar, Fahri Fazliun, vriten nga policia e Serbisë në Bregun e Diellit në Prishtinë. Me dhimbje e krenari i kujtojmë sot, me 2 nëntor, në 30 vjetorin e rënies së tyre.
Me Afrimin e Fahriun, udhëheqja e Lëvizjes atëbotë nis e bëhet nga brenda, jo më prej jashtë vendit. Organizata rritet e aktivitetet shpeshtohen. Bëhet thirrje për sabotimin e mallrave të Serbisë, Maqedonisë e Malit të Zi (që asokohe mbanin anën e Beogradit), si dhe minohen lartpërçuesit elektrik drejt Serbisë. Veprojnë njësitet e para guerile: dëshmorët Ali Ajeti dhe Hasan Ramadani të Çetës së Llapit armët i patën marrë nga Afrim Zhitia.
Afrimi dhe Fahriu aq shumë i ngjajnë Rexhep Malës dhe Nuhi Berishës për nga vendosmëria patriotike, trajektorja jetësore dhe rënia heroike. Gjersa vazhdon okupimi, edhe rezistenca vazhdon, me të tjerë veprimtarë të paepur, që duket se përsëriten, sepse populli është i njëjti”, shkrua Kurti, ndoshta duke nënkuptuar dhe veten te këto fraza të fundit.
Ndërsa Cakaj shkruan: “Si sot, tri dekada më parë, më 2 nëntor të vitit 1989, dy studentë të rinj e aktivistë për çlirimin e Kosovës u vranë në ballafaqim me forcat pushtuese serbe në Bregun e Diellit në Prishtinë.
Afrim Zhitia, 24 vjeç dhe Fahri Fazliu 26 vjeç. Afrimi studionte filozofi në Universitetin e Prishtinës dhe adhuronte fort Hegelin. Fahriu, ndërkaq, studionte telekomunikacion në Zagreb të Kroacisë.
Të dy asnjëherë nuk e braktisën dashurinë për dijen, as ëndrrën për çlirimin e Kosovës. Ata ranë dëshmorë pas disa orësh luftime me pushkë në dorë dhe libër në xhep. Deri në frymën e fundit, ata punuan për Shqipërinë dhe vepruan në shërbim të interesave të kombit shqiptar.
Sot, duke kujtuar Afrimin e Fahriun kujtojmë shumë më shumë se dy dëshmorë të kombit shqiptar: sot, duke risjellë në mendje rrugëtimin historik për çlirimin e Kosovës realisht risjellim në mendje rëndësinë e aspiratës për thellim të marrëdhënieve brendakombëtare dhe domosdoshmërinë e zgjerimit të bashkëpunimit mes Kosovës e Shqipërisë!”. /tesheshi.com/
Top of Form
Bottom of Form
