Humbja e qetësisë së Kreut të Kuvendit Ilir Meta para gazetares së Zërit të Amerikës Afërdita Simiçia, ishte një pasqyrë e gjendjes të trazuar të kreut të LSI-së, por edhe një pjesë e fenomenit të sjelljes së dyzuar të politikanëve shqiptarë me median.
Të qetë dhe të qeshur kur janë komodë, por agresivë kur i prek ndër tela. Ndërkohë kur standardi politik do të duhet të jetë i njëjtë dhe i pandryshuar: t’i përgjigjet të gjitha pyetjeve, dilemave, shqetësimeve, dyshimeve apo dhe hamendësimeve që ka publiku.
Prej vitit 1990 politikanët shqiptarë kanë pasur një raport me dy fytyra ndaj medias: përgjerohen për lirinë e fjalës, por në momentin kur mediat i prekin ata kalojnë të gjitha caqet.
Berisha
Kanë qenë fillimet e viteve `90 të shekullit të shkuar kur Sali Berisha, presidenti i atëhershëm i Republikës dhe fuqiplotë në drejtimin e vendit mori një fushatë gjuetie ndaj të përditshmes Koha Jonë, kritike e hidhur dhe e përditshme e tij. I burgosi gazetarët, i çoi taksidarët, kërcënonte reporterët dhe në fund i dogji redaksinë.
Pas qeverisjes në vitin 2005, e rifilloi sulmin ndaj gjigandit mediatik Top Channel, të cilit i çoi një faturë të tmerrshme gjobe: 13 milionë euro. E kërcënoi ta largojë nga godina, duke bërë edhe një projekt parlamenti tek Piramida që më vonë u rrëzua.
Në vitin 2008 kur plasi Gërdeci, ndërkohë që opozitarët i përmendnin në Kuvend shkrimin e prestigjozes amerikane The Nevv York Times e cila i kishte përmendur të birin në transaksionet e fishekëve për Afganistanin, e cilësoi gazetën më të famshme në botë si “letër higjenike”.
Nano
Fatos Nano cilësohet shpesh si liberal dhe në marrëdhënie të mira me mediat dhe gazetarët. Në përgjithësi, sidomos në fillimet e veta si kryeministër, ka qenë korrekt dhe i hapur, por në mandatin e dytë arroganca e tij pësoi një amplitudë duke nisur beteja me gazeta dhe media në vend siç ishin ato kundër Koha Jonë dhe Top Channel që e kritikonin vazhdimisht. Ama, në gjuhën verbale Nano përdorte kryesisht metaforën dhe jo zhargonin vrasës ndaj kundërshtarëve të tij mediatikë.
Meta
Ilir Meta gjithnjë ka qenë i lujdeshshëm me mediat dhe zëdhënësit e tij i ka zgjedhur si profesionistë dhe njerëz mirë komunikues. Ka mbajtur afër gjithnjë botuesit dhe gazetarët e elitës, një numër i të cilëve kanë përfituar edhe kredi të buta dhe leje ndërtimi nga dora kryeministrore e Ilir Metës. Ndaj shpërthimi i tij ndaj gazetares Simiçia e VOA-s shpreh qartë një situatë të veçantë të gjendjes shpirtërore të liderit të LSI-së. Ai kurrë nuk është zhbalancuar siç ndodhi mbrëmë. Dhe këtu vjen pyetja: ç`po ndodh me Ilir Metën?!
Rama
Kryeministri aktual i cili ka një raport me direkt me median, pasi e ka nisur aktivitetin e tij publik si një publicist i rregullt në të përditshmet shqiptare, në fillim në Koha Jonë, ka pasur gjithnjë një raport të ashpër me reporterët, siç e thotë vetë Alaistar Campbell në librin e tij Winers që Rama është një “killer publik” ngaqë politika në Shqipëri është brutale.
Kryeministri në të gjithë veprimtarinë e tij që kur u emërua ministër i Kulturës ka qenë i vrazhdë, por për hir të së vërtetës nuk ka qenë sulmues me akte koonkrete si gjoba apo blerje ndaj medias, megjithëse është akuzuar shpesh për marrëdhënie klienteliste. Në një intervistë me Zërin e Amerikës edhe Rama dy vjet më parë pati një përgjigje të acaruar me gazetaren përballë, duke kaluar dhe ai në leksione për manualet e gazetarisë. Ajo që mund t`i atribuohet si atentator i medias, është dhe mbyllja e AGON-in. Në mos pastë rol direkt, fakti që kjo ndodhi në kohë të tij, e klasifikon dhe atë si jo mik të medias, mos armik. /tesheshi.com/
