A mund ta shpëtojë Libinë i biri i Gadafit?

Në ditën e Krishtlindjes, ndërsa Perëndimi përgatitet të festojë vitin 2022 që nga lindja e Jezu Krishtit, Libia është planifikuar të festojë rikthimin e saj në unitetin shtetëror dhe hyrjen në demokraci përmes zgjedhjeve parlamentare.

Pa dyshim, as ditëlindja e Jezusit nuk është shumë e besueshme (ai ka lindur ndoshta gjashtë deri në shtatë vjet më parë dhe në asnjë mënyrë në dimër), as nuk është një ditëlindje e besueshme e demokracisë libiane.

Dhe akoma më pak dihet se kush mund të marrë frenat e trupës politike krejtësisht të egër libiane në shtatë javë.

Megjithatë, një emër tërheq vëmendjen.

Saif al-Islam al-Gaddafi shpalli kandidaturën e tij për liderin e ri të një Libie të bashkuar në një intervistë me The New York Times në korrik të këtij viti.

Nga njëra anë, mund të lavdërohet guximi i tij për t’u hedhur në një agoni politike në të cilën babai i tij, një narcisist teatror, ​​diktator torturues, u martirizua si një qen i tërbuar, gjatë së cilës, në momente të ndryshme, katër nga gjashtë vëllezërit e tij u vranë, shkruan Globus.

Nga ana tjetër, lind një pyetje e matur: çfarë lloj elektorati duhet të jetë që të emërojë si shefin e ri libian djalin e diktatorit, i cili as atëherë nuk ishte i preferuar? A llogaritet që babai i tij ishte i fundit që dinte të mbante së bashku një vend të ngjitur artificialisht, duke përdorur një përzierje joortodokse të Islamit, populizmit, demokracisë së drejtpërdrejtë dhe dhunës ekstreme?

E gjithë kjo është absolutisht e paqartë. Babai i tij i vuri emrin Saif al-Islam (Saber i Islamit), me sa duket duke i dhënë atij një rol udhëheqës dhe pas tij. Ai nuk zgjodhi një emër të përbashkët, asnjë nga 99 emrat e shenjtë të Allahut – për shembull Rahman, Rahim, Malik, Mumin, Aziz, etj. – as ndonjë emër të mbajtur nga profetët – për shembull Adem, Musa, Isa, Muhamed – ose një emër pronësor si Saad (i lumtur), Gamal (i bukur), etj., madje as më i përuluri nga të gjithë: Abdullah (Shërbëtori i Zoti), por një emër virtyti njerëzor që vlen sidomos në politikë. Ai u tërhoq nga politika aktive në vitin 2008.

Në këtë vit, ai mbrojti doktoraturën në London School of Economics, një fakultet prestigjioz i klasit të parë i ekonomisë. Më pas u akuzua se doktoratura është blerë me kontribute vullnetare, se është shkruar nga të tjerë. Megjithatë, kur u kontrollua, pas vrasjes së babait të tij, u zbulua se doktoratura ishte e vlefshme përveç disa referencave.

Sido që të jetë, dalja nga kaosi helmues libian nuk do të varet nga karakteri dhe vepra e liderit të ri, por nga faktorët që ndikuan që Libia të jetë një nga pikat e pakta toksike në Mesdhe dhe në Afrikë.

“Zhvillimet si në sistemin ndërkombëtar ashtu edhe në Libi gjatë dekadës së fundit sugjerojnë se forcat që nxisin çrregullimin dhe konkurrencën nacionaliste mund të tejkalojnë ato që promovojnë rendin dhe koordinimin ndërkombëtar,” tha Jason Pack, themeluesi i Libya-Analysis dhe autor i Libya and the Global Enduring. /tesheshi.com/