Agjencia Amerikane për Kërkime Strategjike – Stratfor, publikoi një analizë që heton pasojat afatgjata të luftës në Ukrainë mbi popullin rus; cili është pozicioni i tyre për luftën dhe çfarë do të thotë për sundimin e ardhshëm të presidentit Vladimir Putin.
Ryan Bohl, një analist i Stratfor për Lindjen e Mesme dhe Afrikën e Veriut, në artikullin e tij me titull “A mund të nisë lufta në Ukrainë një revolucion tjetër në Rusi?”, ngre pyetjen se sa mbështetje ka publiku rus për luftën e Putinit në Ukrainë.
Në këtë drejtim, ai vuri në dukje se një sondazh i kryer më 5 mars nga Qendra Ruse për Hulumtimin e Opinionit Publik (VTsIOM) tregoi se 71 për qind e popullit rus e mbështesin luftën.
Sondazhi i fundit i opinionit, i kryer nga e njëjta qendër dhe i publikuar më 8 prill, tregoi se mbështetja e brendshme për Putinin është rritur që nga fillimi i “pushtimit” të forcave ruse në Ukrainë, kështu që 81.6 për qind e rusëve thonë se i besojnë presidentit të tyre. që është një përqindje e madhe krahasuar me 67.2 për qind që thanë të njëjtën gjë përpara fillimit të “pushtimit” më 24 shkurt.
Çështje kohe!
Bohl beson se këto shifra mund të jenë të ekzagjeruara, por ato tregojnë forcën e frontit të brendshëm në Rusi, veçanërisht në mungesë të ndonjë lëvizjeje kundër luftës në publikun rus deri më tani. Megjithatë, nuk dihet se sa do të vazhdojë kjo situatë, veçanërisht nëse lufta zgjat dhe rezulton me sanksione të rënda ekonomike.
Bohl thotë se historia ruse ka vërtetuar se represioni në vend dhe lufta jashtë vendit kanë dështuar në afat të gjatë për të ruajtur vazhdimësinë e regjimeve politike në Rusinë cariste ose në Bashkimin Sovjetik. Këto politika, pavarësisht nga mangësitë e tyre dhe tirania dhe korrupsioni që sjellin me vete, u kanë dhënë liderëve rusë aftësinë për t’i bërë ballë shumë dështimeve të mëdha përpara se të përmbyseshin nga mosfunksionimi themelor në sistemet e tyre politike.
Artikulli sugjeron se çdo çarje në forcën e frontit të brendshëm do të çonte në një kryengritje të madhe politike dhe se këto çarje do të shfaqeshin vetëm pas një sërë dështimesh nga Presidenti Putin dhe udhëheqës të tjerë rusë. Mund të duhen vite të sakrifikimit të popullit rus, i cili do ta ndiejë barrën në rritje të luftës në shtëpi; sa më shumë të zgjasë, aq më shumë gjaku i djemve të tyre derdhet dhe aq më të mëdha do të jenë humbjet ekonomike.
Faktorët e revolucionit
Bohl theksoi se në luftërat e gjata, mbështetja e popullit për konfliktin shpesh shfaqet si faktori kryesor në përcaktimin e fituesit. Ai beson se tërheqja e forcave ruse nga Kievi tregon se Moska po shkon drejt mbajtjes së pasojave të një fushate ushtarake më të gjatë se sa ishte planifikuar fillimisht dhe sanksioneve të dhimbshme ekonomike që vijnë me të.
Disa vëzhgues presin, thotë Bohl, se kjo do të çojë në një rënie të mbështetjes popullore për Putinin, duke i hapur rrugën përmbysjes së tij përfundimtare.
Por për të arritur këtë skenar duhet prania e tre faktorëve dhe këta janë:
Që populli rus të vendosë se mirëqenia e tyre materiale është më e rëndësishme se ideologjia nacionaliste që Putini tani po përpiqet të konsolidojë.
Që populli rus të jetë i ndjeshëm ndaj viktimave, siç ndodh tani në vendet perëndimore, dhe që të gjithë të reagojnë ndaj luftës me rritjen e numrit të viktimave.
Që populli rus të gjejë një mënyrë për të nisur një kryengritje të madhe kundër Putinit, ndoshta me bashkëpunimin e elitave.
Edhe pse të gjitha këto supozime janë të dyshimta në kushtet aktuale në Rusi, ato nuk janë pa bazë, nëse marrim parasysh historinë e Rusisë, thotë Bohl.
Si shembull nga historia, ai shprehet se Cari i fundit rus, Nikolla II, luftoi në Luftën e Parë Botërore në një mënyrë kaq katastrofike, saqë jo vetëm humbi nga gjermanët, por ushtria dhe qytetarët e tij u kthyen kundër tij. Grushti i improvizuar sovjetik i stalinistëve në vitin 1991, kur ushtria refuzoi të hapte zjarr ndaj turmave sfiduese të qytetarëve, ishte gozhda e fundit në arkivolin e Bashkimit Sovjetik.
Përfundimi, beson Bohl, është se ka fakte historike që konfirmojnë se populli rus është kthyer kundër udhëheqjes së keqe që nuk kujdeset shumë për gjakun e popullit të tij dhe ekonominë e tij. Ushtria ukrainase tani ka arritur t’i japë një goditje të rëndë idesë së epërsisë ushtarake ruse, deri në pikën që Kremlini duhet të pranojë se ushtria e tij pësoi humbje “të dhimbshme” gjatë luftës. /tesheshi.com/
