Rebelimi i Yevgeny Prigozhin – ose “marshimi për liri”, siç e përshkruan Politico – nuk duket se do të kthehet në “Dhjetë ditë që tronditën botën”.
Është e qartë se rebelimi-grusht shteti duket se ka të njëjtat karakteristika si grushti i dështuar që ndodhi në 1991 dhe synonte të rrëzonte liderin e fundit sovjetik, Mikhail Gorbachev.
Të paktën KGB-ja dhe linjat e ashpra komuniste që u përpoqën të rrëzonin Gorbaçovin kishin guximin për të nisur fushatën e tyre nga Moska, duke kuptuar se kushdo që kontrollon kryeqytetin kontrollon Rusinë.
Në vend të kësaj, forcat e Wagner-it janë disa kilometra larg. Fatkeqësisht për Prigozhin, disa aleatë dhe miq kryesorë janë larguar, duke përfshirë gjeneralin Sergei Surovikin (i famshëm në Perëndim për shkatërrimin e qytetit sirian të Aleppos).
Surovikin, një ish-komandant i forcave tokësore ruse në Ukrainë, njihet për popullaritetin e tij mes ultranacionalistëve të vendit dhe gradimi i tij vitin e kaluar i zhgënjeu ata. Në fakt, “kasapi” i Alepos të premten u bëri thirrje mercenarëve të Wagner-it që të mos kundërshtojnë udhëheqjen ushtarake të Rusisë dhe të kthehen në kazermë.
“Ju bëj thirrje të ndaloni”, tha ai në një video-mesazh. “Armiku vetëm pret që situata e brendshme politike në vendin tonë të përkeqësohet”, shtoi ai.
Instituti për Studimin e Luftës me seli në Uashington tha se rebelimi i shefit të Wagner-it “nuk ka gjasa të ketë sukses” duke qenë se Sergei Surovykin kishte denoncuar thirrjen e tij për rebelim. Në të njëjtën kohë, disa “lojtarë” të tjerë kryesorë dhe shërbime sigurie kanë qenë qartazi në anën e Kremlinit. Midis tyre është edhe shërbimi i inteligjencës FSB, i cili u bëri thirrje luftëtarëve të Wagner-it “të mos zbatojnë urdhrat kriminale dhe tradhtare të Prigozhin” dhe të marrin masa për ta arrestuar vetë.
Megjithatë, disa aktorë kryesorë dhe forca ushtarake duket se mbeten pasivë – siç bënë kolegët e tyre në vitin 1991 – duke mos dashur ta gjejnë veten në anën e gabuar të historisë.
Disa politikanë të shquar rusë janë gjithashtu memecë. Nuk ka dyshim se rebelimi i Prigozhinit përbën krizën më të madhe politike me të cilën është përballur Putini si udhëheqës i Rusisë.
Pyetja e madhe është nëse rënia e Prigozhin-it do të vendosë bazat për “destabilizimin” eventual të presidentit rus. /tesheshi.com/
