14 vite pas rënies së Kullave Binjake në Nju-Jork, një tjetër ngjarje do të shënojë një fazë të re të historisë bashkëkohore. Gjakderdhja në Paris, në shumë pikëpamje e ndryshme nga ngjarja e 14 viteve të shkuara, e po ashtu me më tepër mesazhe përcjellëse se ajo, nuk ka dyshim se do t’i japë një trajtë të re kontinentit që ka nisur të mos gjejë rehat.
Përgjegjësinë për 127 të vrarët e ka marrë ISIS-i, që ka guxuar të kapërcejë kufijtë e të godasë në zemër të qytetërimit mbizotërues në tërë globin.
Nëse pak vite më parë ishte El Kaeda, sot është ISIS-i që i trazon ujërat, veçse me strategji krejt të ndryshme.
Sulmi i mbrëmjes të së premtes, apo, më saktë, sulmet, të kryera thuajse në të njëjtën kohë, nuk janë bërë sipas skenarit të rëndomtë, me bomba apo me akte vetëvrasëse. Kjo qe një strategji e zakonshme e El Kaedës, e përdorur në një mori rastesh. Shfaqja e njerëzve në terren dhe hapja e zjarrit sy më sy janë sfidë e hapur.
Nëse do të kishte shpërthime me bomba apo sulme kamikaze, ngjarja do të përfundonte aty, e më e pakta jeta do të rifillonte normalisht pas dy a tre ditësh. Krejt ndryshe, këto atentate masive janë sinjali i fillimit të një lufte të re guerile.
Në objektiv kanë qenë civilët, e jo njerëzit me uniformë. Mesazhi është i qartë: përjetoni atë që po përjetojnë civilët sirianë në rrugët e vendit të tyre. Sulmet ajrore ruse të nisura në fund të shtatorit kanë gjithashtu peshën e tyre në të gjithë këtë, duke përshpejtuar një proces që po ecte në mënyrë lineare.
Një tjetër element specifik i sulmeve kriminale në Paris është përzgjedhja e objektivit: vendet e argëtimit, qoftë baret e restorantet, salla e shfaqjeve apo stadiumi.
Pse Parisi? Një ish-oficer i CIA-s, Jack Rise, jep këtë përgjigje: Parisi është një objektiv ikonik, siç ishin kullat binjake.
Së fundi, brenda vetë ISIS-it mësohet të ketë patur debat në lidhje me strategjinë që duhet ndjekur. Në duhet qëndruar brenda kufijve të territorit të kontrolluar, duke u mbajtur fort në Rakka apo në Mosul, apo duhet dalë përtej atyre caqeve. Gjakderdhja e natës të së premtes tregon se deri tani është e fituar alternativa e dytë.
Në anën tjetër, ajo çka ngjau flet për brishtësinë e institucioneve franceze të sigurisë, për pafuqinë e tyre për t’u dalë përpara ngjarjeve të tilla, edhe kur janë masive. Nëse në mes të Parisit nuk garantohet siguria e njerëzve, ç’mund të pritet larg qendrës?
Ashtu siç Amerika e pas 11 shtatorit nuk qe më ajo e mëparshmja, ashtu nuk do të jetë dhe Europa e pas mbrëmjes të së premtes.
Përveç masave të sigurisë që do njohin, natyrshëm, një përforcim të tejskajshëm të tyre, nuk është çudi që të ketë një valë të shtuar islamofobie.
Me gjasa, shumë prej vendeve të BE-së, në mos të tëra, do t’i mbyllin kufijtë për refugjatët. Asnjë prej tyre nuk do të dëshirojë të presë më të huaj, dhe në mos u ndaltë vala e tyre që në origjinë, situata mund të bëhet shpërthyese në vendet nga ata kalojnë. Në të njëjtën kohë, edhe lëvizja e lirë mes vendeve europiane ka të ngjarë të mos jetë më e tillë. Në çdo rast, kontrollet do të jenë shumë më të rrepta.
Ngjarja do të ketë ndikim në vetë çështjen siriane. Do të ketë apo jo një përshkallëzim të sulmeve mbi Siri, është ende herët të thuhet. Por që ekuacioni i këtij konflikti do të bëhet më i koklavitur, kjo as që diskutohet.
Vrasjet e kësaj fundjave kanë ndryshuar axhendën aktuale europiane e më gjerë, për të ndryshuar në vijim historinë. Pak zor ta parashikosh nëse kjo ngjarje gjakderdhëse do të mbetet vetëm një rast i izoluar, apo do pasohet nga akte të tjera të këtij lloji, por edhe në mos ndodhtë më asgjë, reaksioni zinxhir ka nisur. /tesheshi.com/
