Hamasi ka shprehur gatishmërinë për të negociuar një fund të luftës, madje duke ofruar t’ia dorëzojë administratën e Gazës një qeverie teknokratike. Anëtarët e Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara votuan me shumicë dërrmuese në favor të një armëpushimi, një rezolutë e bllokuar vetëm nga një veto e SHBA-së.
Por Izraeli, i udhëhequr nga kryeministri Benjamin Netanyahu, ka hedhur poshtë me vendosmëri çdo marrëveshje që nuk përfshin atë që ai e quan “mposhtja e Hamasit”, edhe nëse kjo do të thotë rrezikimi i të burgosurve izraelitë që mbahen ende në Gaza.
“Hamasi është tashmë më i dobët se kurrë dhe nuk mund të bëjë asgjë që i afrohet asaj që ka bërë Izraeli”, tha për Al Jazeera-n Elia Ayoub, një shkrimtar dhe studiues mbi Izraelin dhe Palestinën dhe themelues i podcast-it The Fire These Times.
“Ka shumë prova deri më tani se arsyeja e vetme pse ky gjenocid po vazhdon është sepse Netanyahu dëshiron që ai të vazhdojë. Është qartësisht vetëm një justifikim për të vazhduar luftën.”
Netanyahu “varet nga Hamasi”
Por pse do të donte Netanyahu që lufta, e cila është më e gjata e Izraelit që nga viti 1948 dhe po shkakton një krizë ekonomike, të vazhdonte?
Një përgjigje është se lufta shpërqendron nga problemet e vetë Netanyahu-t.
Kryeministri me shërbimin më të gjatë në Izrael ka probleme ligjore të dokumentuara mirë – ai është në gjyq për korrupsion.
Për më tepër, nëse arrihet një armëpushim i qëndrueshëm, disa analistë besojnë se shoqëria izraelite do ta mbajë Netanyahu-n përgjegjës për mangësitë e sigurisë që çuan në 7 tetor.
“Ai ka frikë se sapo të bëhet kjo, sytë me të drejtë do të kthehen nga ai për korrupsion dhe dështimin e 7 tetorit”, tha Diana Buttu, një avokate për Organizatën Çlirimtare të Palestinës.
Pra, Netanyahu ka dy detyra kryesore. E para është të zgjasë luftën, duke i lejuar atij të vazhdojë ta përdorë atë si një justifikim për të shmangur përgjegjësinë. E dyta është të parandalojë rënien e qeverisë së tij, ndërkohë që përgatitet disi për zgjedhje të tjera të suksesshme, të cilat duhet të ndodhin para tetorit 2026.
Netanyahu “u mbështet te Hamasi gjatë luftës”, tha për Al Jazeera-n Mairav Zonszein, një eksperte për Izraelin dhe Palestinën në Grupin Ndërkombëtar të Krizave.
“E djathta ekstreme dhe Netanyahu e kanë përdorur vazhdimisht Hamasin si një justifikim për të mos negociuar ose planifikuar për ditën pas saj“, tha ajo.
Qëllimi i Izraelit nuk ka të bëjë fare me Hamasin
Refuzimi i Izraelit për të negociuar një fund përfundimtar të luftës është në kontrast të fortë me gatishmërinë e Hamasit për të dorëzuar të gjithë të burgosurit në Gaza.
Gjatë 20 muajve të fundit, pjesa më e madhe e udhëheqjes së Hamasit është vrarë. Ismail Haniyeh, udhëheqësi politik i Hamasit, u vra në Teheran më 31 korrik, dhe Yahya Sinwar, pasardhësi i tij, u vra në Gaza më 16 tetor.
Izraeli tani pretendon se ka vrarë pasardhësin dhe vëllain e vogël të Sinwarit, Mohammed, megjithëse Hamasi ende nuk e ka konfirmuar vdekjen e tij.
Analistët thonë se vlerësohet se Hamasi ka humbur forcë të konsiderueshme ushtarake. Ai ende kryen disa sulme, por më rrallë dhe në intervale më të mëdha se pritat që ishte në gjendje të kryente më herët gjatë luftës.
Në një shenjë se Hamasi mund ta kuptojë se nuk është më në pozicion për të sunduar Gazën, ai gjithashtu është ofruar të tërhiqet nga qeverisja e territoreve palestineze, të cilat i ka kontrolluar që nga viti 2006, dhe t’ia dorëzojë ato një qeverie teknokratike.
“Oferta teknokratike nuk është e re”, tha Hamze Attar, një analist i mbrojtjes së Gazës me bazë në Luksemburg. “Ka qenë në tryezë që para pushtimit të Rafah [që ndodhi më 6 maj 2024]. Ata duan që Hamasi të dorëzojë armët dhe të heqë dorë nga gjithçka, dhe Hamasi u përgjigj duke thënë: ‘Po tërhiqemi'”.
Izraeli e hodhi poshtë kategorikisht dhe nuk mbështeti asnjë vizion për një Gazë pas luftës.
Në vend të kësaj, gjatë gati 20 muajve të fundit, Izraeli ka vrarë më shumë se 54,300 palestinezë dhe ka plagosur më shumë se 124,000 në Gaza, sipas Ministrisë së Shëndetësisë të territorit.
Spastrimi etnik: një qëllim më i thellë
Përveç kësaj, Gaza tani është “vendi më i uritur në Tokë”, sipas OKB-së, dhe të gjithë banorët e saj janë në rrezik të vdesin nga uria pasi Izraeli i uli furnizimet me ndihma gjatë gjithë luftës, dhe më pas i bllokoi ato plotësisht nga 2 marsi deri më 27 maj. Izraeli gjithashtu e ka shndërruar 70 përqind të enklavës në zona të ndaluara.
Gjatë gjithë kësaj kohe, bombardimet izraelite të Gazës vazhdojnë.
Duke injoruar pretekstin e shkatërrimit të Hamasit dhe kthimit të të burgosurve, disa analistë besojnë se ekziston një qëllim më i thellë: dëbimi i palestinezëve nga Gaza.
“As Hamasi dhe as të burgosurit nuk janë objektiva”, tha Meron Rappaport, redaktor i Local Call, një faqe lajmesh në gjuhën hebraike. “Qëllimi është të shtrydhen njerëzit e Gazës në shumë zona të vogla dhe të mbyllura ku ushqimi rrallë do të shpërndahet, duke shpresuar se presioni mbi ta do t’i bëjë ata të kërkojnë të largohen nga Rripi. Izraeli nuk po lufton më kundër Hamasit.”
Netanyahu deklaroi në fund të majit se Izraeli do të kontrollonte të gjithë Gazën deri në fund të ofensivës së tij të fundit, ndërsa shumë zyrtarë dhe ekspertë të huaj kanë paralajmëruar, drejtpërdrejt ose tërthorazi, se veprimet e Izraelit përbëjnë spastrim etnik të Gazës.
Një raport i kohëve të fundit në gazetën izraelite Haaretz tha se 82 përqind e izraelitëve hebrenj mbështesin dëbimin e njerëzve nga Gaza.
Kjo do të kishte një ndikim historik, tha Buttu, një ndikim që Netanyahu mund ta portretizojë si mbrojtje të Izraelit nga një shtet palestinez – diçka që ai është zotuar vazhdimisht ta parandalojë.
“Ai e pranon se do të jetë ose viktimë ose hero,” tha Buttu. “Nëse ai është ai që pastron etnikisht Gazën, ai bëhet hero.”
Derisa të ndodhë kjo, analistët besojnë se palestinezët do të vazhdojnë të vdesin në duart e ushtrisë izraelite. Hamasi është një pretekst dhe gatishmëria e tyre për të negociuar ose nënshtruar është dytësore.
“Benjamin Netanyahu nuk ka ndërmend ta përfundojë këtë luftë,” tha Zonszein. “Nuk ka rëndësi se çfarë ofron Hamasi. Ata mund të ofrojnë kthimin e të gjithë të burgosurve ose heqjen dorë nga pushteti. Kjo luftë do të vazhdojë derisa Netanyahu të detyrohet ta ndalojë atë, dhe kjo mund të vijë vetëm nga Trump.” /tesheshi.com/
